ป้าปราณีมองเห็นความเข้มแข็งที่อยู่ภายใต้หยาดน้ำตาของเฌอปรางได้อย่างชัดเจน
“แต่ป้าก็ยังอยากให้หนูรับเงินนี้ไว้อยู่ดี”
เมื่อไม่มีทางเลือก เฌอปรางจึงต้องรับกระดาษที่มีมูลค่าหลายล้านนั้นเอาไว้
ป้าปราณีอมยิ้มออกมาอย่างโล่งอก “นำไปเข้าบัญชีไว้นะคะ แล้วหนูปรางก็ใช้เงินนี้เรียนต่อ หรือไม่ก็ทำอะไรก็ได้ที่ตัวเองต้องการค่ะ”
เฌอปรางส่ายหน้าไปมา ก่อนจะฉีกเช็กเงินสดในมือจนเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย จากนั้นก็ยัดมันคืนใส่มือของป้าปราณี
“ฝากคืนให้พ่อเลี้ยงด้วยนะคะ หนูลาล่ะค่ะ”
“หนูปราง...”
“ป้าดูแลตัวเองนะคะ อย่านอนดึก หนูไปล่ะ”
เฌอปรางยกมือไหว้ป้าปราณี และเงยหน้ามองบ้านหลังงามอีกเป็นครั้งสุดท้าย
ลาก่อน...
สองเท้าก้าวกำลังจะก้าวเดินขึ้นไปบนรถของลุงแย้ม แต่รถยนต์คันหนึ่งแล่นเข้ามาจอดเทียบเสียก่อน
ดนัทธ์เปิดประตูลงมา และเรียกเฌอปราง
“น้องปราง... พี่จะไปส่ง”
“พี่นัท”
“ไปกับพี่ครับ”
เฌอปรางเปลี่ยนท
