"จันทร์เจ้าหายไปไหน..." คุณหญิงกัญญายืนบนเรือสปีดโบ๊ทแล้วสาดสายตามองหาเด็กสาวในอุปถัมภ์ของตนแล้วก็ต้องพบกับความว่างเปล่า
"เมื่อกี้ผมยังเห็นลอยตัวอยู่แถวๆ นี้เลยครับ...เผลอแป๊บเดียวเกิดอะไรขึ้นเนี่ย" ไกด์กล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด เพราะมันคือความรับผิดชอบของเขาเต็มๆ หากเกิดอะไรขึ้น
"ไปอีกฝั่งของเกาะหรือเปล่า..."
"ไม่มีครับคุณแม่ ผมเพิ่งจะกลับมาจากทางนั้น ไม่เห็นใครสักคน จมน้ำตายติดอยู่ตามซอกหินแล้วมั้งครับ" ฏสินตร์ตอบไม่ยี่หระพลางแสยะยิ้ม
"อาร์ม...นี่ไม่ใช่เวลามาพูดอะไรพล่อยๆ นะ ฝนก็กำลังจะตกแล้วด้วยเราต้องหาจันทร์เจ้าให้เจอ"
"อาจจะลอยไกลออกไปกลางทะเลก็ได้ครับ อาจจะโดนคลื่นซัดไปแล้วพวกเราก็มัวแต่ดำน้ำกันเลยไม่ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือก็ได้ครับ" กลางทะเลที่มีเสียงกลื่นกลบทุกสรรพสิ่งไปหมดเช่นนี้หากไม่มีสมาธิจริงๆ ก็เป็นปกติที่จะไม่ได้ยินอะไรเลย
"จะเกิดอะไรขึ้นไหม...หายไปตั้งแต่เม
