พอเมากรึ่ม ๆ ได้ที่...ธนภพก็เริ่มสาธยายปัญหาของตัวเองให้กับคนเป็นเพื่อนได้ฟัง
“คลับกูโดนพวกนักเลงมาป่วน ตีกันจนข้าวของเสียหาย” เล่าพร้อมกับทำหน้าตาเศร้า ซึ่งเพื่อนชายไม่เคยมีสีหน้าแบบนี้มาก่อน ทำให้เมฆคินทร์ที่กำลังเมากรึ่ม ๆ เช่นกันเห็นใจขึ้นมา
“เท่าไรวะ”
“ค่าเสียหายน่ะเหรอ...” ธนภพเอ่ยด้วยใบหน้ามีความหวัง หวังว่าเพื่อนจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือบ้าง
“อืม”
“ก็เกือบ ๆ สามสิบล้านว่ะ” เป็นจำนวนมากเลยทีเดียว “มึงก็รู้ว่าเหล้ามันแพง พวกไวน์ที่บ่มนาน ๆ อะ เสียหายหมดเลย”
“อือ กูเข้าใจมึงว่ะ” เมฆคินทร์พยักหน้ารับเบา ๆ “แล้วตำรวจว่าไง แจ้งความยัง”
“แจ้งไปก็เท่านั้น จับไม่ได้หรอก พวกนั้นขาใหญ่จะตาย”
“จริงด้วย...” เมฆคินทร์เงียบไปพักใหญ่ เขาไม่ได้เดือดร้อนอะไรกับเงินจำนวนนี้ พูดกันตามตรง บ้านของเขารวยกว่าบ้านของธนภพหลายสิบเท่า “งั้นมึงยืมกูก่อนไหมล่ะ”
นี่แหละ...ที่เขาต้องการ
ธนภพยิ้มก
