ตอนที่20 หัวขโมย
หนึ่งเค่อ (15นาที) ก่อนหน้านั้นสองแม่ลูกตระกูลไป๋ เดินมาที่ท้ายหมู่บ้านหาใช่เหตุ ทั้งสองคนนั้นได้ยินว่าไป๋ซือซือนั้นขายผักดีไม่น้อยทำให้ทั้งสองนั้นอยากจะกินดูบ้างแต่ไม่อยากจะเสียเงินอิแปะความหมายก็คืออยากจะทานฟรีนั้นเอง สองคนแม่ลูกนั้นดูลาดเลามาหลายชั่วยามก็ไม่เห็นสองสามีภรรยาอยู่บ้าน เมื่อแน่ใจแล้วจึงลงมือเปิดรั้วบ้านอย่างไม่เกรงกลัว ก่อนจะมุ่งหน้าไปที่แปลงผักทันที
"ไม่มีคนอยู่แน่ๆ ใช่มั้ย"
"เจ้าค่ะท่านแม่เราไปเก็บผักนังไป๋ซือซือให้หมดเลย"
"ได้ๆ เห็นชาวบ้านลือนักลือหนาว่าอร่อยเหลือเกินทั้งสดทั้งหวาน"
"ฮิฮิ ไปกันเจ้าค่ะท่านแม่"
"จ้ะลูกรักของข้า"
สองแม่ลูกนั้นสำรวจแปลงผักไปหลายแปลง ก็เจอผักแค่สองสามชนิดไป๋เชียนขุดผักหลัวโป (หัวไช้เท้า) ลูกอวบๆ ก่อนที่หญิงสาวจะใช้มือทำความสะอาดอย่างลวกๆ แล้วหักหลัวโปชิมดูด้วยความฉ่ำน้ำของผักพอกัดไปคำแรกก็ทำให้หญิงสาวตาโต
"ท่านแม่หลัว
