ตอนที่8 ข้ามีความสุขที่สุดเจ้าค่ะท่านพี่
1039 คำ
ตอนที่8 ข้ามีความสุขที่สุดเจ้าค่ะท่านพี่
ยามซื่อ (09.00 – 10.59 น.) ตอนนี่ทั้งสองคนก็เดินทางมาถึงกระท่อมน้อยหลังเขาเเล้ว ข้าวของมากมายเต็มรถเข็นน้อยถูกเข็นเข้าเขตรั้วบ้าน ร่างบางใบหน้าเปื้อนยิ้มตลอดเวลาเพราะมีความสุขกับข้าวของกองเต็มหน้า ทั้งผ้าพับข้าวสารของต่างๆ ทั้งหมดถูกขนเข้าไปด้านในบ้านโดยสองสามีภรรยา
"ของเยอะมากเจ้าค่ะข้าไม่เคยซื้อเเบบนี้มาก่อน"
"ต่อไปได้ซื้อตลอดเพราะเจ้าเป็นภรรยาพี่"
"ข้าเอาข้าวสารไปเก็บที่ครัวก่อน"
"เจ้าค่ะท่านพี่"
หลังจากที่สามีเอาข้าวสารไปเก็บไป๋ซือซือหยิบชุดใหม่ในชีวิตตัวเเรกมาจับนัยน์ตาของนางนั้นมีความรู้สึกดีใจตื่นเต้นพาดผ่านก่อนจะลองใส่ชุดใหม่ที่ไม่มีรอยปะชุนอย่างถนุถนอม แล้วเดินไปหาผู้เป็นสามีเพื่ออวดโฉมชุดใหม่อย่างตื่นเต้น
"ท่านพี่ข้าเป็นอย่างไรบ้าง"
"สะ..สวยสวยมาก"
"จริงหรืออย่าหลอกข้านะ"
"ไม่หลอกเจ้าสวยที่สุด"ถังซานตกตะลึงกับรอยยิ้มของร่างบางเป็นครั้งเเรก ตั้งเเต่เเต่งงานมาที่หญิงสาวยิ้มอย่างมีความสุขเเบบไม่มีความกังวลหลงเหลืออยู่
"ท่านพี่มาๆ ข้าจะตัดชุดให้ท่านมาให้ข้าวัดตัว"
"ของข้าไม่ต้องหรอกตัดให้เเค่ตัวก็เจ้าพอ"
"จะได้ยังไงละเจ้าคะ ข้าได้ชุดใหม่ท่านก็ต้องได้เหมือนกันหรือท่านรังเกียจฝีมือปักผ้าข้า"
"ไม่ๆ ข้าจะรังเกียจได้ไง" ถังซานเอ่ยอย่างอ่อนโยน
"งั้นก็ให้ข้าวัดตัวท่าน"
"ได้ๆ "
ไป๋ซือซือนางวัดตัวผู้เป็นสามี ก่อนจะอาสาตัดชุดให้สามีก่อนตนเองเพราะร่างบางนั้นก็ว่างตลอดเวลาไม่ได้ไปไหนอยู่เเล้ว ก่อนจะไปหยิบด้ายเเละเข็มไปตัดเย็บชุดด้านนอกกระท่อมที่มีเเสงสว่างมากกว่าด้านใน ส่วนถังซานผู้เป็นสามีก็จับจอบจับมีดเพื่อไปทำการสับดินเเละจะทำคอกเลี้ยงไก่นอกบ้านด้วย ทั้งสองคนต่างทำหน้าที่ตนเองได้ดีโดยที่ไม่มีใครคนใดคนหนึ่งเอาเปรียบกัน
ปลายยามเซิน (15.00 – 16.59 น.) เวลาใกล้จะเริ่มเย็นเเล้ว ไป๋ซือซือเก็บผ้าใส่ตะกร้าก่อนจะนำไปเก็บในกระท่อมเเล้วเริ่มไปหุงหาอาหารเย็นรอสามีเพราะสามีเพิ่งจะเข้าป่าไปตัดไม้มาทำคอกไก่ ร่างหนามัวเเต่พรวนดินจึงเสียเวลาไปกับการทำเเปลงเเละไถ่นาเเต่เวลาก็ไม่เสียเปล่าเพราะ เเปลงผักเเละนาน้อยๆ ของสองสามีภรรยานั้นเเค่รอปลูกผักเเละหว่านข้าวเท่านั้น เพราะทุกอย่างถูกเตรียมเรียบร้อยเเล้วโดยถังซานสามีผู้เเสนดีของไป๋ซือซือนั้นเอง
สองเค่อผ่านไปชายหนุ่มก็มาจากป่าพร้อมต้นไม้ที่ถูกตัดมาเต็มรถเข็นคันเล็กประจำบ้าน ร่างบางไปช่วยผู้เป็นสามียกไม้ลงจากรถ ก่อนจะให้ผู้เป็นสามีไปอาบน้ำเพื่อทานข้าวเย็น เพราะอาหารก็ทำเสร็จได้สักพักเเล้ว ไป๋ซือซือตักข้าวเเละเเกงปลาน้ำซุปหอมๆ รอผู้เป็นสามี
"ท่านพี่มาทานข้าวเจ้าค่ะ"
"น้ำซุปหอมมาก"
"ท่านพี่ต้องทานให้เยอะนะเจ้าคะวันนี้ทำงานหนักทั้งวัน"
"ได้ๆ น้ำเเกงอร่อยขนาดนี้พี่จะไม่ทานได้ไง"
"ปากหวานจริงๆ ไม่ทันจะได้ชิมรสชาติเลย"
"ฮ่าๆ ทานกันเถอะ"
สองสามีภรรยานั่งทานอาหารมื้อเย็นด้วยความสุข น้ำเเกงปลาสีขาวขุ่น ปรุงรสด้วยสมุนไพรเเละเกลือซดน้ำอุ่นๆ ชวนให้ทานข้าวได้มากทีเดียวถังซานเพิ่มข้าวได้ประมาณสามถ้วย ทำให้ร่างบางยิ้มออกไม่น้อยที่สามีชอบอาหารของตนเอง
"อร่อยมากซือซือข้าชอบอาหารที่เจ้าทำทุกอย่าง"
"เจ้าค่ะข้าดีใจที่ท่านชอบทาน"
"อืมเก็บของเถอะเจ้าจะได้ไปอาบน้ำนี่ก็ค่ำเเล้ว"
"เจ้าค่ะ"
วันนี้ทั้งสองทานข้าวค่ำกว่าปกติเทียนเล่มใหญ่ๆ ถูกจุดชาวบ้านในเเถบนี้จะนิยมใช้เทียนที่วัดเอาไว้จุดเพราะราคาถูกกว่าโคมไฟที่เหล่าคนเมืองชอบใช้ ถังซานมีเทียนเเค่เล่มเดียวที่เอาไว้ส่องเเสง ก่อนจะให้ภรรยาเอาไปจุดไว้ภายในห้องน้ำเพื่อส่องเเสงสว่างส่วนตนเองก็นั่งรอภรรยาที่หน้าประตูห้องน้ำเพราะมืดค่ำเเล้วอะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้
"ท่านพี่ข้าอาบเสร็จเเล้ว"ร่างบางอาบน้ำไม่นานก็ออกมาจากห้องอาบน้ำพร้อมเรียกผู้เป็นสามีไปเอาเทียนออกจากห้องน้ำ
"อืมกลับห้องกันเถอะ"
"เจ้าค่ะ"
ถังซานหยิบเทียนไปจุดไว้ด้านในก่อนจะเดินไปลงกลอนหลังบ้านเเละหน้าบ้านให้เรียบร้อยเเสงไฟจากเทียนน้อยๆ ส่องสว่างเป็นวงกว้างในกระท่อมหลังน้อยที่ไม่ได้มีสิ่งของมากนักเเต่ก็ทำให้ทั้งสองยังอยู่ได้ ร่างบางนั่งเช็ดผมในเตียงนอนโดยมีผู้เป็นสามีนั่งรอให้ร่างบางเช็ดผมให้เเห้งอยู่ข้างๆ
"ซือซือถ้าข้าทำอะไรไม่ถูกใจเจ้าก็จงบอกข้าตรงๆ ได้เลยนะ"
"ไม่มีเจ้าค่ะ"
"อืม"
"การที่ข้าได้เเต่งงานกับท่านข้ามีความสุขที่สุดเจ้าค่ะท่านพี่"
"ขะ...ข้าก็มีความสุขเช่นกัน"
หลังจากที่อดทนรอร่างบางเช็ดผมจนหมาดๆ ชายหนุ่มก็ชวนภรรยาเข้านอนพลางกระซิบซาบข้างหูภรรยาตัวน้อยจนทำให้ร่างบางเขินอายเเต่ก็พยักหน้าเชิงอนุญาต ถังซานยิ้มให้กับภรรยาอย่างอ่อนโยนนัยน์ตาลุกโชนด้วยความหื่นกระหาย ร่างบางเห็นเเล้วก็ทำอะไรไม่ถูกได้เเต่นอนหลับตาให้ผู้เป็นสามีกลืนกินไปทั้งคืน เเสงเทียนวูบไหวไปมาไม่นานก็ถูกดับโดยร่างหนาคำคืนอันเร้าร้อนจบลงความมืดสนิทมาเยือนทั้งสองนอนกอดกันจนถึงเช้าอีกวัน
- ผู้เขียน
