ปูเป้นอนสบายจนถึงเช้าในอ้อมกอดของชายหนุ่มหน้าคมที่เธอเคยแอบชอบ มิกกี้กอดร่างนุ่มนิ่มที่เพิ่งเชยชมยังไม่อิ่มเอม จำข่มใจนอนกระทั่งหลับไป ปูเป้ลุกขึ้นไปอาบน้ำแล้วเปลี่ยนชุดมานั่งดูหนุ่มหล่อที่นอนหลับใหล เธอเห็นเขานอนหลับสบายจึงไม่อยากจะปลุก
“ที่รัก คุณนอนเต็มอิ่มแล้ว น่าจะหายเจ็บแล้วมั้ง?” เขาลืมตาขึ้นแล้วคว้าปูเป้เข้ามากอด เธอล้มลงไปบนอกเขา ชายหนุ่มประทับจูบลงบนแก้มพร้อมสูดหายใจฟอดใหญ่ “อืม...ชื่นใจจัง”
กลิ่นเนื้อตัวที่เพิ่งอาบน้ำใหม่ของเธอหอมกรุ่น ชายหนุ่มที่สูดหายใจเข้าไปเต็มปอดก็พลันประสาทตื่นตัวในทันที ในห้องยังปิดม่านสนิท เธอเปิดโคมไฟหัวเตียงไว้เพียงข้างเดียว มิกกี้งับคางเธอเบาๆ แล้วไล่ขึ้นไปจูบมุมปาก ปูเป้รู้สึกถึงท่อนลำที่กำลังเสียดสีกับขาของเธอ
“หายเจ็บหรือยัง?” เขาพึมพำด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
“ถ้าบอกว่าหายแล้วล่ะค่ะ”
มิกกี้หูผึ่งรีบพลิกตัวขึ้นมาอยู่ข้างบนแล้วดูดดึงริม
