เช้าวันต่อมายี่หวาตื่นขึ้นมาใบหน้าสวยเบ้หน้าขึ้นเพราะรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว เมื่อลืมตาขึ้นเต็มตาก็ต้องหันไปมองราชันย์ที่กำลังนอนหลับอย่างสบายใจโดยที่แขนแกร่งของเขาก็ยังกอดเธอไว้อยู่
“หลับสบายเชียวนะไอ้คนหื่น”
ยี่หวาบ่นให้ราชันย์เบาๆ ด้วยความโมโหเมื่อโดนราชันย์จับกินทั้งคืน เมื่อเห็นเขานอนนิ่งยี่หวาจึงค่อยๆ จับแขนเขาออกจากเอวเธอแล้วตั้งท่าจะลุกออกจากเตียงเพื่อกลับห้องตัวเอง
“อ๊ะ!”
ยี่หวาถึงกับร้องตกใจเมื่อโดนราชันย์ดึงให้ลงมานอนที่เดิม แขนแกร่งก็กอดเธอไว้ทันที
“คิดจะหนีฉันงั้นหรอ”
ราชันย์พูดขึ้นเมื่อดึงยี่หวากลับมานอนแล้ว เพราะเขารู้สึกตัวตั้งแต่ยี่หวาขยับตัวแต่แกล้งหลับต่อเพราะอยากรู้ว่ายี่หวาจะทำตัวยังไงหลังจากที่มีอะไรกับเขามาทั้งคืน
“หนีอะไร ฉันแค่จะกลับห้อง วันนี้ฉันมีเรียน”
ยี่หวาตอบราชันย์ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“โกรธหรอ”
ราชันย์เอ่ยถามยี่หวาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน จนยี่หวาหันมาม
