REBORN 12 แสบทั้งพี่ทั้งน้อง
1499 คำ
หลายวันต่อมา
“วันนี้กินอะไรดีเดี๋ยวฉันไปซื้อให้?” เสียงของเกมส์ถามเมื่อเรามาที่โรงอาหารเพื่อกินข้าวก่อนจะขึ้นไปเรียนต่อช่วงบ่าย เดี๋ยวนี้เขาตามติดฉันเป็นปลิงเลยไปรับไปส่งที่หอแถมพักกลางยังมากินข้าวด้วยอีก ข่าวตอนนี้คือฉันกลายเป็นแฟนของเขาไปซะแล้วเอาจริงเกมส์ไม่ได้หน้าตาแย่หล่อซะด้วยซ้ำถ้าได้เป็นแฟนก็คงไม่น่าอายหรอกแต่ว่านะ...ความชั่วร้ายของเขาที่เคยทำเอาไว้ทำให้ฉันมองเขาในแง่ดีไม่ลงเลยละ
“ฉันอยากไปซื้อเอง”
“จะเดินไปเองทำไมให้เหนื่อยฉันไปซื้อนั่นแหละดีแล้ว” พรึ่บ! เขาพูดและลุกขึ้นเพื่อจะไปซื้อข้าวให้ฉันทำไมเป็นคนพูดอะไรไม่รู้เรื่องแบบนี้นะ
“เอาอะไรดี?” เขาถามฉัน
“ข้าวมันไก่ก็ได้” ฉันตอบไปเพื่อตัดปัญหาไม่อย่างนั้นคงไม่ได้กินหรอกวันนี้
“โอเค งั้นรอแปบนะ” เขายิ้มนิดหน่อยก่อนจะเดินออกไป
20 นาทีต่อมา
“เฮ้อออ!!” นานขนาดนี้ไปช่วยป้าเขาถอนขนไก่หรือไง?!
พรึ่บ!!ฉันถอนหายใจก่อนจะลุกขึ้นเพื่อไปตามหาเกมส์ที่ไปซื้อข้าวมันไก่ให้ฉันแต่ตอนนี้ยังไม่โพล่งหัวมาเลย!! หิวจะตายแล้ววววว!!
“ไปไหนเนี่ย?!” ฉันเดินมาที่ร้านข้าวมันไก่ซึ่งมันมีร้านเดียวก็ไม่พบไม่เจอเกมส์เลย
“ไม่รอแล้วเว้ย!” กึก! และสายตาของฉันก็หันไปเห็นกลุ่มเพื่อนของควีนและเกมส์กำลังเดินไปไหนกันสักทีหนึ่ง แบบนี้มันต้องตายยยยย ^^
ฉันไม่รอช้ารีบสับขาตามไปเสือกทันทีหวังว่าจะได้รับรู้อะไรดี ๆ จากคนพวกนั้นบ้างนะ
“เมื่อไหร่เกมส์จะขอมันเป็นแฟนและทิ้งมันสักที?!” ฉันเดินมาแอบ ๆ ที่ข้างตึกเพื่อแอบฟัง
“ใจเย็นได้ไหมพึ่งแกล้งบอกชอบไปจะให้ไปขอเป็นแฟนเลยหรือไงแบบนั้นมันน่าสงสัย” ว่าแล้วเชียวไอ้พวกเลวเอ๊ย!!
“แล้วควีนต้องทนมองคู่หมั้นตัวเองไปไหนมาไหนกับผู้หญิงคนอื่นอะนะ?!!”
“แต่ที่ไอ้เกมส์พูดมันก็มีเหตุผลนะทำการใหญ่ใจต้องนิ่งดิวะควีนถ้าเธอโวยวายแบบนี้และยัยโง่นั่นรู้ตัวก็แผนพังหมดนั่นสิ” สารัฐเพื่อนในกลุ่มของเกมส์พูดบอก ใครกันแน่ที่โง่?
“แต่ว่ารัฐจะให้ควีนเห็นภาพบาดตาแบบนั้นอีกนานแค่ไหนละเราแค่ต้องการให้เกมส์แกล้งขอเป็นแฟนและก็ทิ้งเพื่อให้มันอับอายก็ไม่เห็นต้องนานเลยนิ หรือว่าพวกนายต้องการจะทำอะไรอย่างอื่น?”
“นี่! อิงอิงอย่ามาทำตัวสงสัยฉันเธอมันก็แค่เบี้ยล่างควีนเท่านั้นอย่าสำคัญตัว!” เอกเพื่อนอีกคนต่อว่าอิงอิง
“นี่!!นาย”
“พอ!!เลิกทะเลาะกันได้แล้วไม่รู้ละเกมส์ต้องจบเรื่องนี้ได้แล้วและทิ้งมันซะ!!ไม่อย่างนั้นควีนไม่ยอมแน่!!” ควีนพูดอย่างโมโหก่อนจะเดินออกไปอีกทางโดยมีอิงอิงเดินตามติดเป็นวิญญาณเลย -.-
“เฮ้อ!!น่ารำคาญฉิบหายคิดว่าตัวเองสำคัญนักเหรอวะ?!” เอกถอนหายใจและพูดอย่างไม่พอใจเมื่อโดนควีนพูดเหมือนออกคำสั่งแบบนั้น
“แล้วมึงจะเอายังไงวะไอ้เกมส์เรื่องยัยปลาตีนนั่น” อ้าววววว!!ไอ้สารัฐเดี๋ยวมึงโดนคนแรกเลยปากดีนักนะมึง!!
“ก็ว่าจะหลอกฟันสักหน่อยได้ข่าวว่ายังไม่เคยมีแฟนน่าจะซิงวะ”
“เห้ยยยย!!แบบนี้ต้องถ่ายคลิปแล้วปะเพื่อนนน” ไอ้พวกสารเลวเอ๊ย!!
“พวกมึงก็ไปถ่ายแล้วกันตอนนี้ยัยนั้นพูดอะไรก็ทำตามทั้งนั้นแหละ” หลงตัวเองมาก
“เหอะ! งั้นเร็วเลยแล้วกันเพราะพวกกูรอดูอยู่ ฮ่า ๆ”
“แล้วไม่กลัวควีนรู้เหรอวะ?” เอกถาม
“รู้ก็รู้ไปดิกูไม่ได้จริงจังกับยัยปลานิลสักหน่อย มีอะไรแค่ครั้งสองครั้งถ้ารับไม่ได้ก็เลิกไปเถอะกูเบื่อเต็มทีแล้ววะ” เกมส์พูดถึงควีน
“เออ ๆ เรื่องนั้นค่อยว่ากันตอนนี้เอาเรื่องยัยปลานิลก่อนตั้งแต่ออกมาจากโรงพยาบาลก็ทำเป็นเก่งดีนักเดี๋ยวได้รู้ว่าจมดินมันเป็นยังไง หึ” เหอะ!!คนจมดินคนแรกน่าจะเป็นมึงนะไอ้สารัฐ!!
เพล้ง!!!เพล้ง!!!
หลังจากที่ฟังคนพวกนั้นพูดจาสกปรกแล้วฉันก็มาระบายความโกรธของตัวเองด้วยการทุบรถไอ้สารัฐ!!
เพล้งงงง!! ฉันปาหินใส่กระจกรถของมันและมองอย่างภูมิใจมันเละไม่เหลือสิ้นดี อ่อ ไม่ต้องกลัวใครจะเห็นนะเพราะคนพวกชอบมาจอดรถในที่ส่วนตัวของตัวเองและไม่มีกล้องวงจรปิดด้วยเพราะสบายยยยยยยย
“ปากดีนักนะมึง!!เดี๋ยวได้รู้ใครกันแน่จะจมดิน!!”
ตลาดใกล้หอ
“เอา...หมูปิ้งสี่ไม้ข้าวเหนียวสองห่อค่ะป้า!” เมื่อระบายอารมณ์เสร็จแล้วฉันก็ออกมาจากมหาวิทยาลัยเลยและมาซื้อข้าวเหนียวกินแถวตลาดไม่เรียนมันแล้วอารมณ์เสีย!!
“ทั้งหมด 60 บาทจ้ะ” แพงจังวะหมูก็ได้น้อยยยยยเดียว เฮ้ออ!! กทม. มันข้าวของแพงแบบนี้เองสินะ เมื่อก่อนก็อยากมาอยู่แต่พอได้มาอยู่จริงแล้วรู้เลยว่าไม่มีที่ไหนดีเท่ากับบ้านเราจริง ๆ แต่ก็ไม่ใช่ทุกครอบครัวหรอกนะ ฉันเข้าใจเรื่องนั้นดี
“นี่จ๊ะ” ฉันจ่ายเงินก่อนจะเดินกลับหอ
คิดถึงพ่อแม่จัง...
ส่วนไอ้พี่เวรนั่นก็คิดถึงนิดหน่อย แต่ว่าไอ้เกมส์บอกว่าปลานิลไม่เคยมีแฟนเหรอ?
แต่ก็อย่างว่าคบแค่ 14 วันใครจะอยากนับ พี่ชายฉันก็ไม่ได้น่าเอามาอวดว่าเป็นแฟนด้วยหรอก
Rrrr
“ใครวะ?” หรือว่าจะเป็นไอ้เกมส์?
“อ้าว! ไม่ใช่” แต่เป็นไอ้พี่ชายฉันเองไอ้กิต -0-
คิดยังไงถึงได้โทรมาหาแฟนเก่าวะ??
“ฮะฮัลโหล” แอบตื่นเต้นเหมือนกันแหะเพราะฉันก็ไม่ได้เจอหน้าพี่ชายมาสักพักแล้วตั้งแต่อยู่ร่างนี้มาไม่กล้าโทรไปและยังไม่มีเงินกลับบ้านด้วย
(นิล...กะกิตเองนะจำได้ไหม?) เสียงสั่นอะไรขนาดนั้น
“จำได้” พี่ตัวเองทั้งคนทำไมจะจำไม่ได้
(กิตคิดถึงน้อง...ฮึก! นิลรู้เรื่องหรือยังว่าอีกี้มันจากกิตไปแล้ว ฮืออออ)
“ฮึก!” จะร้องไห้ทำไมเนี่ยไอ้พี่บ้า!
(พ่อแม่ก็เครียดส่วนกิตก็ไม่รู้ว่าจะคุยกับใคร ฮึก!! นิลช่วยคุยเป็นเพื่อนได้ไหมขอโทษนะถ้ารบกวนการเรียนของนิล)
“มะไม่เป็นไรหรอกฉันไม่มีเรียนแล้ว” ฉันตอบก่อนจะเดินไปหาที่นั่งเพื่อคุยโทรศัพท์
พรึ่บ!
“สะเสียใจด้วยนะเรื่องกี้ขอโทษที่ไม่ได้ไปร่วมงาม” ร่างฉันตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างนะเผาไปหรือยัง?
(เผาไปแล้วละ) เหมือนได้ยิน -.-
(ตอนนี้พ่อแม่ก็เริ่มทำใจได้บางแต่ก็แอบร้องไห้กัน ทำไมนะ ฮืออ!!ทำไมมันต้องรีบจากไปด้วยกิตจะส่งเสียมันเรียนหนังสือ ฮือ ๆ ขอบคุณนะที่รับฟังแต่กิตไม่รู้จริง ๆ ว่าจะคุยกับใคร)
“ไม่เป็นไรหรอกถ้าลำบากใจเรื่องอะไรก็โทรมาคุยได้เลย แล้วพ่อแม่เป็นยังไงบ้าง?”
(ก็ดีขึ้นเริ่มออกไปทำงานเหมือนเดิมแต่ก็แอบร้องไห้เพราะคิดถึงมัน ทำไมมันเชื่อพ่อวันนั้น ฮืออ)
“ก็วัยรุ่นวัยคะนองตอนนี้กี้คงคิดได้แล้วละ”
(จะเอาอะไรไปคิดมันตายไปแล้ว ฮือออออ!!!กิตเห็นสภาพมันแล้วรับไม่ได้เลยเดิมก็แย่อยู่แล้วดันตายศพไม่สวยอีก)
“ไอ้กิต -_-^” มันด่าฉันงะ!!!น้องตายไปแล้วยังตามมาด่าอีก!
(หะ? นิลพูดอะไรเหรอ?)
“ไม่มีไรหรอกทำใจเถอะป่านนี้กี้ไปสบายแล้วละ” สบายตรงไหนต้องมาต่อสู้กับพวกคนเลวทุกวัน
(นั่นสิถ้ามันสบาย ฮึก!!ถ้ามันสบายคงกลับมาหากิตแล้ววว ฮือออ) นั่นผีไหม?
“เอ่อ -0-”
(นิลเป็นยังไงบ้างสบายดีไหม?) ถามเสียงใสเชียว
“ก็เรื่อย ๆ แหละ”
(มีแฟนใหม่หรือยังเหรอ?) เริ่มแปลกละไอ้พี่เวรนิ
“ยังหรอกถามทำไมเหรอ?”
(คือว่ากลับมาคบกัน...)
“ไม่ละ แค่นี้นะถ้าไม่สบายก็ไปหาอะไรทำดูเพื่อว่าจะคิดอะไรได้มากขึ้น” ติ๊ด! ไม่อยากฟังขนลุกกก!!ยังเอาตัวเองไม่รอดจะมาขอผู้หญิงเป็นแฟน?!
แล้วบอกเศร้าบอกเรื่องคุยมากกว่าละสิ!! แสบจริง ๆ พี่ชายใครวะ?
พี่กูเอง -.-
- ผู้เขียน
