ตอนที่2 เนื้อเรื่องเดิม 2/2
1073 คำ
เบื้องหน้าปรากฏหญิงสาวผู้หนึ่งผู้มีดวงหน้าสวยน่าลุ่มหลง ดวงตากลมโตใสหากแต่เชิดเล็กน้อยดูหยิ่งสง่า คิ้วโค้งสวยรับกับจมูกโด่ง ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูดระเรื่อหากแต่ตอนนี้ถูกแต่งแต้มด้วยสีแดงฉาด ดวงตากลมตกแต่งด้วยสีดำเชี่ยวดูเป็นหญิงร้ายกาจไม่เบา หากแต่จะกล่าวว่าใบหน้านางนั้นนับว่าสวยล่มเมืองเลยก็คงไม่เกินจริง เบื้องหน้าของนางคือภาพซากศพนอนกลื่นกลาด บนพื้นโล่งกว้างนั้นแทบจะไม่มีตรงไหนเลยที่ไม่มีศพอยู่ ไม่ไกลนักมีชายผู้หนึ่งกำลังโอบกอดหญิงสาวในชุดสีขาวลายดอกบัวสีชมาพู ดวงหน้าหวานของหญิงสาวกำลังมองมาด้วยสายตากังวลและซีดเซียว
“ท ท่าน ใยจึงใจร้ายกับข้าเช่นนี้เจ้าคะ”
ความรู้สึกเจ็บช้ำ น้อยใจ เสียใจ ปนกันไปหมดถาโถมเข้ามาในความรู้สึกของนาง ยามที่มองไปเบื้องหน้า หัวใจก็กระตุกวูบ มันเจ็บเหลือเกิน นางมองหน้าของคนที่นางรักจนสุดหัวใจ
“เจ้ามันร้ายกาจ! ข้ารับเจ้ามาเลี้ยงดูเพื่อตอบแทนคุณ ไม่ใช่ให้มาเนรคุณข้าเช่นนี้!” ร่างสูงกล่าวเสียงดัง ดวงตาสีเทายามทอดมองนางนั้นมีแต่ความรังเกียจ
“มันผิดหรือไรที่ข้ารักท่าน! รักท่านมากเพียงนี้จนไม่อาจจะเห็นท่านโง่งมอีกต่อไปเพราะอีนังนั่น!”
นางตวัดสายตาไปยังคนที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา ฮุ่ยหลิง เพราะมันทำให้เขาไม่เคยคิดจะมองนางเลย ผู้หญิงชั่วบังอาจมาแย่งคนที่นางรักไป นางอยู่กับเขามานานนับสิบปี เหตุใดสตรีผู้นี้เข้ามาเพียงไม่นานถึงได้ใจท่านไปครองเล่า
เรื่องนี้มีหรอนางจะยอม นางรักของนางเฝ้าปรนนิตบัติเขามานานนับปี ! นางจึงหลอกล่อให้เฉินฉือเทพปีศาจผู้ชั่วร้ายที่ปกครองดินแดนกว่าครึ่งมากำจัดนาง! หากแต่นางไม่เคยรู้เลยว่าเจ้าโง่นั่นก็หลงรัก ฮุ่ยหลิง ทำให้มันผิดแผนของนางไปทั้งหมด ไม่งั้นนางคงไม่ต้องมาจบชีวิตเพราะผู้ชายที่นางรักแน่ ๆ
อึก
เหม่ยฮวากระอักเลือดออกมาคำโต เพราะบาดแผลจากภายในที่โดนผู้ชายที่นางรักซัดใส่จนร่างบางกระเด็นจนไม่อาจขยับไปไหนได้
นางช้อนตามองร่างสองร่างที่กอดกันกลม
ข้าหันไปทางบุรุษข้างนางที่เงียบมองมาทางนางด้วยแววตารังเกียจเช่นเดิม ด้วยตาพลันสั่นเครือน้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้
“เจ้าไม่ควรทำเยี่ยงนี้เหม่ยฮวา” เสียงเข้มเอ่ย
“ท่านอยากได้มากหรือเจ้าคะ ตาคู่นี้”
นางพูดพร้อมกับจ้องเข้าไปในดวงตาสีเทาของเขา พบเพียงแต่ความรังเกียจและเย็นชาอย่างยิ่ง นางนิ่งไปนิด นางไม่ควรถามอะไรที่นางก็รู้คำตอบแน่ชัดอยู่แล้ว หากตั้งแต่แรกที่เขารับนางเข้ามาก็เพราะต้องการดวงตาของนางก็เท่านั้น นับจากตอนนั้นนี่ก็ครบ 10 ปีแล้ว
ดวงตาของนางนั้นนางก็เพิ่งรับรู้เช่นเดียวกันว่า มันเป็นเหมือนยาวิเศษ หากเซียนได้มันไปจะทำให้ตะบะนั้นแกร่งกล้าเหนือเทพเซียน หากปีศาจได้ไปก็จะได้เป็นเจ้าปีศาจ หากมนุษย์ได้มันไปก็จะกลายเป็นเทพเซียน ฮุ่ยหลิงที่เป็นเพียงภูตินั้น ไม่สามารถที่จะอยู่อย่างยืนนานเช่นเฉินฉือได้ หรือแม้แต่กับท่านแม่ทัพของเหล่าเทพเซียนจ้าวเซี่ยก็ไม่อาจจะช่วยคนรักอย่างฮุ่ยหลิงได้เช่นกัน
หากแต่ที่เขายังไม่ขโมยดวงตาของข้าไปนั้นเพราะมันยังไม่ถึงเวลา ดวงตาของข้าจะเปลี่ยนเป็นสีทับทิมโดยสมบูรณ์เมื่ออายุครบ 18 หนาว และมันจะทำให้ข้ามีพลังอย่างมากมาย หากแต่มีกฎนั่นคือต้องสูญเสียคนที่รักที่สุดไป น่าเสียดายยิ่งนักที่นางครอบครองสิ่งที่วิเศษเหนือสวรรค์และมาร หากแต่จะใช้มันเพื่อตัวเองนั้นไม่สามารถจะทำได้เลยเพราะกฏของมัน และคนที่นางรักสุดหัวใจก็คือเขา ..นางไม่อาจตัดใจฆ่าเขาลง หรือสูญเสียเขาไปตลอดการ
“หากท่านอยากได้ ข้าจะมอบมันให้ท่าน”
“....”
“ที่ผ่านมาข้าไม่เคยคิดจะใช้สิ่งที่ข้ามีทำร้ายท่าน ข้าไม่เคยคิดอยากจะมีพลังเหนือท่าน ท่านมิรู้หรือว่ากฏของมันนั้นเป็นเยี่ยงไร”
นางกล่าวพลางยิ้มมองไปที่เขาตาพร่ามัวเพราะน้ำตาที่เอ่อล้นออกมาไม่หยุด
“....”
“ข้าไม่อาจสูญเสียท่านไป ข้ารักท่าน ไม่มีทางที่ข้าจะยอมสูญเสียท่านเพียงเพราะข้าอยากได้พลังมาครอบครองไม่เคยแม้แต่จะคิด ข้ายินดีมอบมันให้ท่านแต่แรก หากแต่ข้านั้นไม่อยากจะยอมรับว่าที่ท่านต้องการข้าก็เพียงเพราะนางมาตลอด แม้นางจะไม่มอบใจให้ท่าน ท่านกลับไม่เคยเกี่ยงเลยที่จะช่วยเหลือนาง รักนางมากหรือเจ้าคะ” นางเอ่ยด้วยเสียงตัดพ้อ
“....”
ร่างสูงพลันสายตากระตุกวูบเมื่อดวงตาคู่สวยที่มองเขานั้นมีแต่ความเจ็บปวด ที่ผ่านมาเขามักจะเห็นนางนั้นเข้มแข็งและส่งสายตาเย่อหยิ่งอยู่เสมอ
แม้เขาไม่ตอบนางก็รับรู้ได้ว่าเขานั้นรักคนข้างๆ นั้นมากแค่ไหนจนถึงขนาดจะฆ่านางเพื่อเอาดวงตาไป....
“หากท่านแบ่งแค่สักเสี้ยวหนึ่งให้ข้าบ้าง ข้าคง.. ฮึก”
นางร้องไห้อย่างหน้าไม่อาย นางไม่อายอะไรแล้วทั้งนั้น นางร้องไห้อย่างหนักจนตัวโยน ก่อนจะกลั้นใจสูดหายใจเข้าเต็มปอด มองคนตรงหน้านางอีกครั้ง ภาพโดยรอบนั้นไม่น่ามองนัก ทำให้แขนแกร่งจำต้องโอบฮุ่ยหลิงไว้เพราะไม่อยากให้นางเห็นภาพน่ากลัวเบื้องหน้า นางมองทั้งสองคนที่ตัวติดกันไม่ยอมปล่อยก่อนจะพูดประโยคสุดท้าย
“ข้ารักท่านจ้าวเซี่ย”
ฉึก! พูดจบร่างบางที่คุกเข่าอยู่ก็หยิบมีดขึ้นมาแทงที่หัวใจตัวเองทันที ภาพสุดท้ายเหมือนจ้าวเซี่ยจะตกใจอย่างมากและกำลังวิ่งมาทางนาง
- ผู้เขียน
