ฉันมองหน้าคุณเพลิงเขาแสนจะเย็นชา ขนาดผู้หญิงร้องไห้อยู่ตรงหน้ายังไม่แสดงความเห็นใจเลยสักนิด
“เอาโทรศัพท์ของเอยมานะคะ อึก~” ฉันเอื้อมมือไปแย่งแต่คุณเพลิงชักมือหนี
“โทรศัพท์ของเธออยู่ที่ห้อง เครื่องนี้ไม่ใช่”
“เอาของเอยมานะ อึก~” ฉันพยายามแย่งโทรศัพท์ของตัวเองมาแต่ก็เปล่าประโยชน์ ยังไงคุณเพลิงก็ไม่ยอมคืนให้
“ฉันจะเอาไปทิ้ง”
“คุณเพลิง อึก~”
“หยุดร้องไห้ฉันไม่ชอบ”
“มันห้ามกันได้เหรอคะ อึก~” ฉันเช็ดน้ำตาออกจากแก้ม รู้ว่าตัวเองทำตัวน่ารำคาญ แต่นั่นมันเป็นของ ๆ ฉัน จะไม่ให้เสียใจที่ถูกเขาทำพังเลยหรือไง
“ถ้าอยากได้วันหยุดก็เลือกมาว่าจะหยุดวันไหนบ้าง ฉันให้เธอแค่อาทิตย์ละสองวัน”
“อึก~”
“แต่ถ้ายังไม่หยุดร้องไห้ ฉันอาจจะรำคาญจนเปลี่ยนใจไม่ให้เธอมีวันหยุด…”
“เอย อึก~ หยุดร้องแล้วค่ะ”
ถึงจะเสียดายโทรศัพท์แต่ก็อยากมีวันหยุด ถึงจะเจ็บใจที่ถูกกระทำแบบนี้แต่ฉันก็ต้องยอมผู้ชายตรงหน้าทุกครั
