“แหม คุณเพลิงเนี่ยเป็นกันเองกับลูกน้องจังเลยนะคะ” มีนพูดพร้อมกับรอยยิ้ม ท่าทางเธอดูจะปลื้มคุณเพลิงเอามาก ๆ
“เปิดประตูสิยัยเอย”
“อ… อื้อ ๆ” ฉันหยิบคีย์การ์ดขึ้นมาสแกนแล้วเปิดประตู คุณเพลิงเดินเข้าห้องไปก่อน พอฉันจะเดินไปยัยมีนกับยัยเอมก็ดึงเอาไว้อีก
“ทำยังไงฉันจะได้ไปทำงานที่เดียวกับแก ฉันอยากเจอคุณเพลิงทุกวันอยากอยู่ใกล้ชิดกับเขา” มีนถาม
“…” ฉันไม่รู้จะตอบเพื่อนยังไงเหมือนกัน มันรู้สึกละอายใจยังไงก็ไม่รู้
“คุณเพลิงคิดอะไรกับแกหรือเปล่าเอย ปกติเจ้านายระดับนั้นจะยอมมากินข้าวที่ห้องลูกน้องระดับล่างอย่างเราเหรอ แถมยังเป็นแค่นักศึกษาแลกเปลี่ยนไม่ใช่ลูกผู้ดีอะไร”
“ไม่หรอกเอม เขาก็แค่อยากมาไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น” ฉันตอบไปตามที่คิด เรื่องนี้ไม่มีใครรู้ดีเท่าตัวฉัน คนนอกมองอาจจะคิดไปแบบที่ชะเอมว่า แต่ความจริงแล้วมันไม่มีความรู้สึกอะไรทั้งนั้นนอกจากเรื่องบนเตียง
“แกน่ะคิดอะไรบ้าไปกันใหญ่แล้วช
