“มันต้องแบบนี้สิวะ” คุณไฟมองมาทางฉันแล้วกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเข้าแอปฯ ธนาคาร
เขากำลังซื้อขายฉันอยู่งั้นเหรอ ไม่คิดจะถามความสมัครใจของฉันเลยหรือไง
“อ… เอยขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” ฉันอ้างเหตุผลที่จะพาตัวเองออกไปจากตรงนี้ก่อนที่อะไร ๆ จะเกิดขึ้น
ถึงฉันจะซื่อบื้อไปบ้างแต่ทั้งคู่พูดกันขนาดนั้นทำไมจะดูไม่ออก
“เดี๋ยว” พอจะเดินไปที่ประตูเสียงของคุณไฟก็เรียกเอาไว้ซะก่อนทำให้ฉันหยุดชะงักแล้วหันมา“… คะ”
“รู้หรือไงว่าห้องน้ำไปทางไหน เดินมั่ว ๆ ระวังจะเจอดี”
“…” ไม่รู้ว่ามันเป็นคำขู่หรือแบบนั้นจริง ๆ แต่ก็ทำให้ฉันไม่กล้าออกไปข้างนอกแล้ว
“กูโอนเงินให้มึงแล้วกูพาเธอไปได้เลยใช่ไหม ?”
“อืม”
“พรุ่งนี้เช้าจะส่งคืนให้นะครับคุณพี่ชาย” คุณไฟลุกขึ้นจากโซฟาเดินมา ฉันถอยหนีสามก้าวแล้วเอาแต่จ้องคุณเพลิง
“เห็นเอยเป็นสินค้าที่จะขายต่อให้ใครก็ได้เหรอคะ” ฉันไม่เคยเจอกับเหตุการณ์
