ทันทีที่รถจอดนิ่งในบริเวณหน้าบ้านผู้ใหญ่พฤกษ์ หิรัญญิการ์ยกสมาร์ตโฟนขึ้นต่อสายหาหัวหน้าคนงานทันที
“ลุงชัย รัญต้องการคนงานสักสองสามคนตอนนี้เลย เอาผู้ชายที่ร่างกายแข็งแรงหน่อยนะ เพราะต้องลุยฝนกันตัดดอกไม้...”
คเชนทร์ลงจากรถ มองคนยืนคุยโทรศัพท์กับใครสักคนด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม ท่าทีของหญิงสาวในวันนี้ต่างจากที่เขาเคยเห็นมาสิ้นเชิง
ตอนนี้เธอมีท่าทีสุขุม จริงจังและดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเป็นกอง ในขณะที่กำลังเอ่ยสั่งงานที่ดูเหมือนว่าเธอจะวางแผนไว้อย่างรอบคอบแล้วเช่นกัน
หิรัญญิการ์วางสายจากหัวหน้าคนงาน แล้วมองมาที่คุณหมอหนุ่มอีกครั้ง
“หมอไปรอเราที่บ้านยายก่อนไหม เพราะเดี๋ยวเราต้องออกไปตัดดอกไม้สักพักก่อน” เสียงหวานเอ่ยถาม
ครั้งหนึ่งเขาเคยมาคุยเล่นกับยายเธอได้เป็นวัน หากต้องให้เขานั่งรอเธอสักพักใหญ่ งั้นก็ให้ไปอยู่คุยกับยายลีลาวดีจะได้ไม่เหงา
“ให้พี่ไปช่วยรัญตัดดอกไม้ได้นะ” คเชนทร์ขันอาสา
“
