‘พลั่ก!’
เสียงประตูห้องเปิดออกเหมือนเสียงสวรรค์ของหิรัญญิการ์
รสสุคนธ์ที่เพิ่งกลับมาจากเคลียร์เอกสารและค่ารักษาพยาบาลของน้องสาวเรียบร้อย เดินเข้ามาภายในห้อง เลิกคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าแต่ละคนมองมาที่เธอด้วยสายตาที่แตกต่างกันไป
“มีอะไรกันหรือเปล่าคะ” เอ่ยถามอย่างไม่รู้จริงๆ
“ไม่มี้ ไม่มีอะไรนะพี่รส” หิรัญญิการ์รีบแย่งตอบ ขยับตัวลงจากเตียงมายืนเต็มความสูงบนพื้น “จ่ายเงินแล้วใช่ไหมพี่รส งั้นพวกเรากลับบ้านกันดีกว่าเนอะ”
“จริงด้วย ไม่ได้กลับบ้านมาหลายวันแล้ว อยู่ๆ ก็คิดถึงบ้านขึ้นมาซะอย่างนั้น”
สนฉัตรเด้งตัวลุกขึ้นยืนตามน้องสาวเช่นกัน
จากนั้นนางลีลาวดีจึงค่อยๆ ลุกตามขึ้นบ้าง โดยมีหลานชายคอยช่วยประคอง
“ถ้าเรียบร้อยแล้วงั้นก็กลับกันเถอะ รัญเองจะได้กลับไปพักฟื้นต่อที่บ้านด้วย” คราวนี้เป็นนางลีลาวดีที่นั่งเงียบอยู่นานเป็นคนพูดขึ้น
และนั่นจึงทำให้ทุกคนพยักพเยิดหน้ารับเห็นด้วยตามๆ ก
