“แล้วนี่...รัญอยู่คนเดียวเหรอ”
คเชนทร์มองรอบๆ ห้องจึงเห็นว่าตอนนี้มีเธอเพียงคนเดียวในห้อง
หิรัญญิการ์ชี้นิ้วไปทางห้องน้ำ “ตาหวานเข้าห้องน้ำอยู่” บอกเสร็จก็งับช้อนที่จ่ออยู่ตรงปาก ซึ่งก็ขยันจ่อมาไม่ขาดสายเลย
คเชนทร์พยักหน้าอย่างหายห่วง ตอนแรกคิดว่าหญิงสาวอยู่ห้องคนเดียว เพราะก่อนหน้านี้รสสุคนธ์บอกว่าที่บ้านไม่มีใครอยู่เลย จึงกลัวว่าเธอจะไม่มีใครคอยดูแลอีก
“เราอิ่มแล้ว” มือเล็กดันมือเขาออก ทั้งๆ ที่เพิ่งป้อนไปได้ไม่กี่คำ
ดวงตาคมกริบหลุบสายตาลงมองถ้วยข้ามต้ม ที่ข้าวต้มไม่ได้พร่องลงเลย “อิ่มแล้วเหรอ กินอีกนิดได้ไหม รัญเพิ่งกินไปได้นิดเดียวเอง”
ดวงหน้าสวยส่ายหน้าพัลวัน “ไม่...เราอิ่มแล้ว หมอเอาออกไปไว้ข้างนอกให้เราหน่อย เดี๋ยวพี่รสกลับมาเห็นเราจะโดนด่า”
คเชนทร์หัวเราะเบาๆ ให้คนที่กลัวพี่สาวจะว่า แต่สั่งให้เขาที่อยากให้เธอกินอีกเอาไปเก็บข้างนอก แต่ถึงอย่างนั้นก็ยอมทำตามที่หญิงสาวบอก
