“คุณแม่ขา หนูขออุ้มน้องได้มั้ยคะ” เด็กหญิงเอ่ยถามคนเป็นแม่ตาแป๋ว
“ได้สิค่ะ งั้นเราไปนั่งตรงนั้นกันดีกว่า” ใยไหมชี้ไปยังเก้าอี้ที่อยู่ไม่ไกล ใบหม่อนพยักหน้ารับ พอนั่งเรียบร้อยคนแม่ก็วางเด็กชายตัวน้อยลงในอ้อมแขนพี่สาว
“แอ้!” เสียงเล็กอ้อแอ้ออกมาเมื่อได้อยู่ในอ้อมกอดพี่สาว ตาใสแป๋วมองคนพี่ไม่ละ ส่วนใบหม่อนเองก็ยิ้มกว้างชอบใจที่น้องชายพูดด้วย
“น้องน่ารักมากเลยค่ะแม่” มือเรียวเล็กยื่นออกไปให้น้องชายจับ เสียงอ้อแอ้ดังมาจากคนพูดไม่เป็นภาษาตลอดเวลา แต่ถึงอย่างนั้นพี่สาวอย่างใบหม่อนก็พูดตอบอยู่อย่างนั้นแม้จะฟังกันไม่รู้เรื่อง
“ใบหม่อนก็น่ารักเหมือนกันค่ะ แม่ดีใจที่หนูรักน้องนะลูก” คนเป็นแม่ลูบผมลูกสาวอย่างรักใคร่ ก่อนจะเริ่มพูดเรื่องสำคัญ “ใบหม่อนลูก พอดีแม่มีเรื่องอยากคุยหนูนิดหน่อยได้มั้ยคะ”
“คุยเรื่องอะไรคะคุณแม่” จำต้องละสายตาจากน้องชายขึ้นมองแม่ ทั้งยังเอียงคอรอคำถามด้วยความสงสัย
“เรื่
