Chapter 13

1776 คำ
"ปะ..เปล่า คือ.. เกรซง่วง ฮ้าววว นอนแล้วนะคะ" "ไม่ต้องนอน! ลุกขึ้นมาคุยกับฉัน! ไหนบอกมาซิว่าเธอเป็นอะไรถึงหลบหน้าฉันแบบนี้" ฉันกระพริบตาปริบมองเขาที่ตอนนี้หน้าบึ้งหน้าบูดไม่สบอารมณ์อย่างแรงสุด จะให้ตอบว่ายังไงหละนี่ฉันยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นอะไรเนี้ย เห้อออ "ว่าไง" "คือเกรซกำลังฝึกการเป็นผู้หญิงของดาว Karius อยู่ค่ะ เขาจะต้องไม่พูดมาก ถามมาก ไม่ใกล้ชิดกับผู้ชายที่ยังไม่ได้แต่งงานด้วย" ฉันเอ่ยออกไปยิ้มๆสายตามองเขาดูว่าเขาจะเชื่อในคำพูดของฉันมากน้อยแค่ไหน "แต่ที่เธอทำเขาไม่ได้เรียกว่าฝึกการเป็นเพศหญิง เขาเรียกว่าหลบหน้า" "เกรซไม่ได้หลบหน้า " "แล้วทำไมชวนไปไหนก็ไม่ไป" ฉันเงียบไปก่อนจะเกาหัวอย่างหงุดหงิดตัวเอง ทำไมรู้สึกเหมือนเป็นนักโทษที่กำลังถูกตำรวจต้อนให้จนมุมอยู่กันนะ ฉันมองสบตากับเขาก่อนจะยิ้มออกมาแห้งๆ "ก็เกรซกลัวอดใจไม่ไหวจะถามมากอีก คุณไบรอันก็รู้ว่าเกรซเวลาเห็นอะไรแปลกๆแล้วชอบถาม" เขามองหน้าฉันเหมือนว่าจะเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งงั้นแหละ ฉันก้มหน้าหลบสายตาอันจับผิดของเขา เสียงถอนหายใจดังขึ้นก่อนจะเดินมานั่งลงตรงหน้าฉัน "ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอไปได้ยินอะไรมา หรือกำลังคิดอะไร แต่ขอให้เธอไว้ใจฉันบ้าง มีอะไรคุยกับฉันบ้าง ฉันไม่อยากให้เธอมองฉันเป็นคนอื่น" เขามองสบตาฉันอย่างสื่อความหมายอะไรบางอย่างซึ่งฉันไม่รู้หรอก ตอนนี้ฉันเหมือนคนที่ไม่กล้าคุยไม่กล้าที่จะใกล้เขามากกว่าที่เคยทำแล้ว  "เกรซขอโทษนะคะที่ทำให้คุณไบรอันอึดอัด ต่อจากนี้ไปเกรซจะไม่ทำให้คุณไบรอันไม่สบายใจอีกแล้วค่ะ" ฉันส่งยิ้มให้เขาอย่างจริงใจ ฉันว่าฉันควรจะหาที่อยู่ใหม่หางานทำเพื่อประทังชีวิตตัวเองไปจนถึงเวลาจะได้กลับบ้านแล้วหละ ถ้าขืนยังอยู่ที่นี่เขาคงจะไม่สบายใจไปมากกว่านี้ ตอนแรกฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไม่อยากให้ฉันอยู่ที่นี่แต่ตอนนี้ฉันพอจะรู้แล้วหละ เขามีคู่หมั้นแล้วเขาคงกลัวว่าคุณโรสจะไม่สบายใจนั้นแหละ  "ถ้าอย่างนั้นไปห้องปฎิบัติการกับฉันมั้ย เผื่อเธออยากจะไปคุยเล่นกับโรส" พอได้ยินชื่อนี้ก็รู้สึกเจ็บจี๊ดมานิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้มากมายหรอก ฉันฝืนยิ้มก่อนจะพยักหน้าเบาๆ ไปหาคุณแบรี่ไปสมัครงานที่ห้องทดลองดีกว่า เขาอาจจะช่วยฉันได้ "ไปซิคะ" "อืม งั้นไปกันเถอะ " ฉันลุกขึ้นสวมเสื้อโค้ทกันหนาวให้ดูหนาที่สุด เพราะที่ห้องปฎิบัติการนั้นอุณหภูมิเย็นมาก แต่งตัวเรียบร้อยฉันก็เดินตามหลังเขาไปเงียบๆ อึดอัดเนาะ @ห้องปฎิบัติการทดลองของดาว Karius ฉันเดินมาถึงที่ห้องทดลองก็เจอคุณแบรี่ยืนยิ้มต้อนรับอยู่ เห็นว่าตรงหน้าประตูจะมีกล้องตรวจจับความร้อนอยู่ถ้ามีคนเดินผ่านประตูมาเสียงด้านในจะร้องดังเตือนว่ามีคนเข้ามา "อาซาเกรซ" "คุณแบรี่สวัสดีค่ะ" ฉันยิ้มให้กับคุณแบรี่ส่วนคุณโรสเธอเพิ่งจะเดินมา คงจะรอให้เดินมาถึงแล้วยืนนิ่งๆก่อนค่อยทักทายละมั่งมันดูเป็นมารยาทที่ไม่งามไง "อาซาท่านนายพลไบรอัน อาซาเกรซ" "สวัสดีค่ะคุณโรส" ฉันยิ้มให้กับเธอก่อนจะมองไปยังคุณไบรอันที่ส่งยิ้มให้กับคุณโรสเช่นกัน ฉันเห็นแล้วก็คงคิดว่าไม่เป็นกขคของพวกเขาดีกว่า ฉันเดินไปหาคุณแบรี่ก่อนจะกระซิบเบาๆ "ขอเกรซคุยด้วยหน่อยได้มั้ยคะคุณแบรี่" เขาพยักหน้ายิ้มๆก่อนจะเดินพาฉันไปอีกทาง คุณไบรอันตะโกนเรียกตามหลังมาเทียงดังลั่น "ไปไหนเกรซ" "ไปห้องน้ำค่ะแปปหนึ่งนะคุณไบรอันคุยกับคุณโรสเถอะค่ะ" ฉันหันไปยิ้มให้เขาก่อนจะรีบวิ่งตามคุณแบรี่ไปเลย เพราะไม่อย่างนั้นจะเสียแผนหมด เราสองคนเดินมาถึงที่ห้องรับแขกคุณแบรี่หันมามองฉันพร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก "มีอะไรรึเปล่าเกรซ" "คือที่นี่มีงานให้เกรซทำมั้ยคะ แบบว่าขอแค่ที่อยู่กับที่พักพอก็ได้ค่ะ จนถึงเวลาที่เกรซจะกลับโลก" คุณแบรี่ทำหน้าฉงนอย่างสงสัย "เดี๋ยวนะ! แล้วปกติเธอนอนที่ไหน ก็ท่านนายพลไบรอันบอกว่าเธอมีที่อยู่แล้วนี่นา" อ่าว แล้วฉันจะแก้ตัวว่ายังไงเนี่ยคุณไบรอันบอกแบบนั้นแล้วฉันจะทำยังไงเพื่อไม่หักหน้าเขาดีเนี้ย "เอ่อ คือว่าเกรซ.." "อย่าบอกนะว่าที่อยู่ของเธอคือห้องของท่านนายพลไบรอัน" เขาทำตาโตอย่างตกใจสุดๆ ส่วนฉันนั้นอ้าปากค้างอย่างตกใจ อะไรมันจะเดาเก่งขนาดนั้นกัน "มะ.. ไม่ใช่ คะ..คือว่า" "เธอรู้ใช่มั้ยว่าท่านนายพลไบรอันมีคู่หมายแล้ว อีกไม่นานพวกเขาจะต้องเข้าพิธีด้วยกัน" ท้ายประโยคเสียงของคุณแบรี่แผ่วลงอย่างเห็นได้ชัด ทำไมฉันสัมผัสได้ถึงความเศร้าหมองในท้ายของประโยคนั้น "ระ..รู้ค่ะเกรซก็เลยอยากจะไปพักอยู่ที่อื่น คุณแบรี่ช่วยเกรซหน่อยได้มั้ยคะ นะๆๆ" ฉันเริ่มอ่อนเขาเพราะดูเหมือนเขาจะทำหน้าลำบากใจพอสมควร  "คุณแบรี่ นะๆๆ" "เห้ออออ ฉันจะช่วยยังไงล่ะ ที่นี่ไม่มีห้องพักหรอกนะ" "งั้นเกรซไปอยู่กับคุณแบรี่นะ" เขาอ้าปากค้างยิ่งกว่าเดิม ก็ถ้าคุณแบรี่ยังไม่มีคู่หมายฉันก็จะอยู่กับเขาปลอดภัยกว่าอยู่กับคุณไบรอันตั้งเยอะ อย่างน้อยฉันก็ไม่ขึ้นชื่อว่าไปอาศัยอยู่กับคู่หมั้นคนอื่น "ได้ยังไงกันถ้าคนอื่นรู้เราสองคนได้เข้าพิธีด้วยกันแน่นอน เธอไม่กลัวเหรอ" "อย่างน้อยก็ไม่ต้องไปแย่งคู่หมายคุณโรส อีกอย่างเดี๋ยวเกรซก็ไปแล้ว" ฉันเอ่ยออกมาเสียงเบา เขาถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะพยักหน้ายิ้มๆ "ก็ได้ อย่างน้อยก็ดีกว่าให้เธอไปอยู่กับท่านนายพลไบรอัน ถ้าโรสรู้มันคงจะดูไม่ดีแน่" คุณแบรี่เอ่ยออกมาเสียงเบาก่อนจะฝืนยิ้มออกมา ฉันมองหน้าเขาก่อนจะเอ่ยถามตรงๆ ฉันคือเกรซคนตรงจ๊ะ "คุณแบรี่ชอบคุณโรสเหรอคะ" เขามองหน้าฉันก่อนจะทำหน้าเลิกลั่นจนฉันอดขำไม่ได้ "จะบ้าเหรอไง! อย่าพูดแบบนี้ให้ใครได้ยินนะเกรซ ดาวโลกกับดาว Karius ไม่เหมือนกัน!" "อ่าวคุณแบรี่รู้ด้วยเหรอคะว่าที่ดาวโลกหมายถึงอะไร" "ฉันเคยอยู่มาก่อน ไปศึกษาตำราทดลองของดาวโลกมา ฉันรู้ว่ามันเป็นความรู้สึกแบบไหนแต่คนบนดาว Karius ไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้ ถ้ามาได้ยินเขาจะว่าเอาได้" ฉันยกมือขอโทษเขาแล้วยิ้มแห้งๆ ลืมไปว่าที่นี่พูดพร่อยๆไม่ไม่ได้อยากจะตบปากตัวเองจริงๆ เขามองฉันยิ้มอย่างใจดี "ฉันเตือนเพราะเป็นห่วงเธอนะเกรซ ที่นี่ไม่ใช่ดาวโลก เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันไปรับเธอตอนเย็นๆนะ" "ขอบคุณนะคะคุณแบรี่" ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก อย่างน้อยฉันก็รู้สึกสบายใจขึ้นเพราะฉันจะไม่ได้ทำให้คุณไบรอันเขาอึดอัดอีกแล้วที่มีฉันอยู่ด้วย เราสองคนกลับมาที่ฐานบัญชาการของเขาในเวลาต่อมา เขาแค่ไปดูความคืบหน้าของการทดลองจากคุณแบรี่เฉยๆ ก่อนออกมาคุณแบรี่เขากระซิบใกล้ๆฉันบกว่าถึงแล้วเก็บของรอเลยเดี๋ยวไปรับ ตอนนี้คือฉันกำลังลำบากใจในการบอกคุณไบรอันไม่รู้ว่าจะเริ่มตรงไหนก่อนดี มาถึงในห้องเขาก็เดินถือผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป ส่วนฉันก็เก็บเสื้อผ้าของตัวเองใส่ถุงผ้าที่ได้มาจากห้างสรรพสินค้า "อู๊ดๆๆๆๆ" ฉันมองเจ้ามูฉี่ก่อนจะทำหน้าเศร้าสลด ต่อไปนี้ฉันคงจะไม่ได้เล่นกับเจ้ามูฉี่อีกแล้วสินะ "ลาก่อนนะมูฉี่ ฉันคงจะไม่ได้กลับมาที่นี่อีกแล้ว" ฉันเอ่ยออกไปเสียงเบามือเล็กค่อยๆลูบไล้ตามขนของเจ้ามูฉี่  แอ๊ดดดดดดดดด คุณไบรอันเปิดประตูออกมาพร้อมกับมองหน้าฉันอย่างงงๆ  "เธอเก็บของไปไหน" ฉันขยับตัวลุกขึ้นถือถุงผ้าขึ้นมาไว้กับตัวก่อนจะสูดลมหายใจลึกๆแล้วเอ่ยออกไป "เกรซจะย้ายออกไปอยู่ที่อื่นค่ะ" "ไปทำไม ไปอยู่กับใคร" เขาเริ่มขึ้นเสียงใส่ฉันอย่างไม่พอใจสุดๆ ใบหน้าเขาตอนนี้บอกเลยนะว่าโคตรหน้ากลัวเลย ฉันจะโดนฆ่ามั้ย "คือเกรซคุยกับคุณแบรี่แล้วค่ะ เขาจะรับเกรซเข้าทำงานแล้วก็พักอยู่ที่นั้นเลย เกรซคงไม่รบกวนคุณไบรอันแล้ว" เขาเหมือนกำลังพยายามจะคุมสติของตัวเองมาก เหมือนว่าตอนนี้เขาโกรธฉันสุดๆ "ไม่ต้องไปอยู่ที่นี่ก็สบายดี ถ้าอยากได้เงินก็บอกฉันจะให้ ถ้าอยากซื้ออะไรก็บอกอยากกินอะไรก็บอกมาสิ ไม่ต้องไปอยู่ที่อื่น" "แต่ถ้าเกรซยังอยู่ที่นี่ ถ้าคุณโรสคู่หมั้นของคุณรู้ขึ้นมา เธอจะเสียใจมากขนาดไหน เกรซไม่อยากทำให้คุณไบรอันกับคุณโรสมีปัญหากัน" เขาเบิกตากว้างอย่างตกใจก่อนจะเดินมาเขย่าไหล่ฉันจนฉันกลัว "ใครบอกเธอเกรซใครบอกเธอว่าโรสเป็นคู่หมายของฉัน เรื่องนี้ฉันอธิบายได้นะฟังฉัน" "ไม่ฟังค่ะเกรซจะไปอยู่กับคุณแบรี่แล้ว"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม