จือฮวนตื่นขึ้นมาในจวนรับรองใหญ่เมืองฝาง นางไม่อยากพูดคุยสิ่งใดได้แต่เงียบเนื่องจากร่างกายอ่อนเพลียมาก พอห่าวเจียอยากเข้ามาพบ นางก็ไล่ตะเพิดไป ยามนั้นหิวจัด หงุดหงิดมิน้อย ทว่าเหนืออื่นใดคืออยากกลับจวนจือหยวนโหว และพบคือคังโดยเร็วที่สุด นางมีหลายสิ่งที่ต้องพึ่งพาพี่ชาย
กระทั่งประตูห้องพักนางเปิดเข้ามา ชายที่ปรากฏตัวกลับทำให้จือฮวนขวัญผวา เหตุใดเขาถึงไม่เหมือนคนที่นางรู้จัก และภาพของคนผู้นี้ ในการร่วมรักระหว่างหนึ่งหญิงชายนั้นก็หลอกหลอนนางเหลือเกิน
“ยังมีอาการแพ้ท้องหรือไม่”
สวีเกาหานถามนาง น้ำเสียงเขา สีหน้า และท่าทางล้วนไม่เป็นมิตร หรือยามนี้มังกรที่หลับใหลมานานได้ตื่นแล้ว
“หานอ๋อง ท่านถามเรื่องเหลวไหลอันใด”
“เสี่ยวฮวน ข้าถามอย่างตรงไปตรงมา ยังมีอาการคลื่นไส้ เหมือนเมื่อสองคืนก่อนหรือไม่ และข้าจำได้ว่าเจ้าเดี๋ยวอาเจียน เดี๋ยวก็ถ่ายเบา”
จือฮวนสับสนไปหมด นางไม่ได้สตินานเท่าใดกันแ
