ฟ้ากว้างไกล โบยบินอย่างเสรี
หัวใจโลนแล่น ไปตามฝัน
ยื่นมือสัมผัสแผ่นดิน โลกและอากาศ ผ่านจากวันเป็นเดือนปี
ชีวิตนี้ไม่สูญสิ้นเปล่า เกิดมาเพื่อรับใช้ปวงชน
เสียงเด็กหัวเราะร่า เมื่อท้องอิ่ม สตรีร่ายรำตามบทกวี
ผู้กล้าช่วยเหลือปวงประชา รวมแผ่นดินเป็นหนึ่งเดียว
เสียงเด็กน้อยร้องเพลงดังมาจากด้านนอกสำนักลับแห่งนั้น(สำนักไร้นาม) บทเพลงดังกล่าวทำให้ เหวินซืออี้ย้อนคิดถึงหลายสิ่ง เกือบสามเดือนแล้วที่นางมาอยู่ในร่างจางเหยา ผ่านเรื่องราวต่างๆ ที่แสนเหลือเชื่อ ทั้งยังได้รู้จักผู้คนในอดีต ที่เป็นลูกศิษย์ของเฉิงเซ่าเทียน พวกเขาล้วนดีกับนาง ต่อจากนี้นางย่อมต้องใช้ชีวิตให้ดี ส่วนการคิดบัญชีกับผู้อื่นที่มีตัวตนในชาตินี้ และคนที่ยังไม่มีลืมตาขึ้นมาดูโลก แน่นอนสำหรับนางแล้ว สิบปีล้างแค้นก็ยังไม่สาย
เฉิงเซ่าเทียนเพียงแค่ยืนนิ่งๆ มองหญิงสาวที่กำลังจะก้าวขึ้นรถม้า เพื่อเดินทางไปยังเมืองหลวง แต่เป็นเห
