"ว่าไงนะ นอนที่นี่!?" ฉันเบิกตากว้างแล้วเสียงดังใส่คนที่นั่งบนโซฟาสบายใจเฉิบ ขณะที่น้อง ๆ ของเขายังอยู่ในครัวจึงสามารถทะเลาะกับเขาได้ตามปกติโดยไม่ต้องแสร้งเป็นคู่รักอย่างที่น้องเข้าใจ แล้วอยู่ ๆ เขาก็พูดประโยคนี้ออกมา
"อืม แล้วเธอก็ต้องนอนกับฉัน"
"ไม่มีทาง ฉันจะกลับเดี๋ยวนี้" ว่าจบฉันก็คว้ากระเป๋าหมายจะกลับคอนโดด้วยตัวเอง แต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวไปไหนเสียงฝีเท้าของจีเซลและโจเซฟก็เดินมาจากครัวแล้วเอ่ยถามฉันขึ้นมาก่อน
"พี่น้ำอิงจะไปไหนเหรอคะ?" จีเซลทักฉันขึ้นมาคนแรก จนฉันต้องหมุนตัวกลับมาแล้วยิ้มให้เธอบาง ๆ
"อ๋อ ดึกแล้วพี่คงต้องกลับแล้ว พรุ่งนี้ทำงานแต่เช้าน่ะ"
"จีนึกว่าเราจะอยู่คุยแผนเซอร์ไพรส์แม่ด้วยกันซะอีก"
"เอ่อคือ…" ฉันหันไปมองนายเจโรมที่ไม่แม้แต่จะมองหน้าฉันเลย เขาลอยหน้าลอยตาไม่ยอมช่วยจนฉันไม่รู้จะไปทางไหนต่อ
"งั้นคืนนี้พี่ก็นอนที่นี่เลยสิคะ แล้วพรุ่งนี้ก็ไปทำงานพร้อมเฮียโรมเล
