จะให้หวงใคร

1004 คำ
"พี่คิม~" เสียงเรียกหวานสดใสพร้อมใบหน้าหวานจิ้มลิ้มของวีนัสที่วิ่งมาหาคนตัวสูงที่ยืนพิงตัวรถคันหรูอยู่หน้าคณะของเธอ คนตัวโตได้ยินเสียงเรียกถึงกับระบายยิ้มออกมาบางๆ เขาวางมือหนาลงบนศรีษะคนตัวเล็กทันทีเมื่อเธอมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา "เป็นไงบ้าง" "ก็ดีค่ะ แต่พี่ว๊ากโหดไปหน่อยวีนัสแอบกลัวเขามักจะชอบทำโทษวีนัสตลอดเลย" ได้ทีร่างบางฟ้องคนตัวสูงด้วยใบหน้าหงิกงอ คนตัวสูงเมื่อได้ฟังเช่นนั้นถึงกับต้องตวัดสายตาเย็นชาจ้องมองไปยังตึกคณะตรงหน้าอย่างโกรธเกรี้ยว "เดี๋ยวพี่กลับมา" "ไปไหนคะ?" ร่างบางเอ่ยถามขึ้นทันทีเมื่อคิมหันต์มาส่งเธอถึงห้องแล้วจะออกไปอีก "พี่มีธุระนิดหน่อย อย่าไปไหนจนกว่าพี่จะกลับ" คิมหันต์บอกกับคนตัวเล็กด้วยท่าทีอ่อนโยน จนเธอพยักหน้าเพราะไม่อยากจะเซ้าซี้เขาไปมากกว่านี้ ผั๊วะ! ทางด้านของคิมหันต์ที่จู่ๆก็เดินปรี่เข้าไปปล่อยหมัดหนักๆใส่ชายหนุ่มที่นั่งดื่มอยู่ภายในผับ "อะไรวะ! ไอ้คิมหันต์" ชายหนุ่มที่ถูกต่อยไม่ทันตั้งตัวตะโกนลั่น เมื่อเห็นใบหน้าเกรี้ยวกราดของอีกฝ่ายถึงกับชะงัก "เออ กูเอง" คิมหันต์ที่สืบหาตัวพี่ว๊ากที่ทำให้คนตัวเล็กที่เขาเฝ้าทะนุถนอมมาตลอดต้องหวาดกลัว แน่นอนว่าเขาไม่อาจอยู่เฉยได้ "มึงมาต่อยกูทำไมวะ" ชายหนุ่มถามด้วยท่าทีกวาดกลัวเพราะเขารู้ดีถึงวีรกรรมของคิมหันต์ชื่อเสียงของคิมหันต์มีใครบ้างที่ไม่รู้จักถึงความป่าเถื่อนและรุนแรงของเขา "มึงเป็นพี่ว๊ากปีหนึ่ง?" "ช ใช่" "งั้นมึงจำชื่อนี้ไว้ให้ดี 'วีนัส' คือคนที่มึงไม่ควรจะเข้าใกล้หรือรังแกเธอได้" คิมหันต์บอกเสียงเรียบนัยน์ตาเย็นชาดุจน้ำแข็งถอดแบบจากผู้เป็นพ่อตอนนี้มันน่ากลัวเสียจนคนที่จ้องมองต้องเสียวสันหลังวาบ "ต้องขนาดนี้เลยเหรอวะ" ขันเงินที่ยืนดูอยู่ห่างๆเอ่ยถามขึ้นทันทีเมื่อคิมหันต์เสร็จจากการข่มขู่อีกฝ่ายจนหน้าซีดเผือด "..." เขาไม่ตอบเพียงแต่เหลือบมองเพื่อนรักนิดๆ ในเมื่อมันมายุ่งกับคนสำคัญของเขาก็สมควรแล้วที่เขาจะต้องสั่งสอน "มึงแม่งหวงน้องเกินไปแหละ" "กูมีน้องสาวคนเดียวจะให้กูหวงใคร" "ไอ้เหมันต์ไง นั่นน้องแท้ๆมึงไม่เห็นหวงห่าไรเลย" "มันไม่น่าหวง" เขาตอบตามตรง ถึงวีนัสจะเป็นแค่ลูกสาวของเพื่อนพ่อกับแม่แล้ว ตั้งแต่จำความได้เขาถูกบอกมาเสมอว่า 'พี่คิมของน้องวีนัส' ให้เขาปกป้องและดูแลเธอที่เป็นดั่งน้องสาวของเขา "กูละเชื่อมึงเลยไอ้เวร" ขันเงินเอ่ยอย่างเอือมๆเขาไม่เคยเห็นหรอกว่าหน้าตาของน้องสาวเพื่อนหน้าตายังไงเพราะคิมหันต์ไม่เคยพามาให้เห็นเลยสักครั้ง "เอาไงต่อ มึงจะกลับแล้วเหรอ?" "อื้ม น้องรอกูอยู่" หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มนั่งมองประตูห้องสลับกับหน้าจอทีวีเป็นระยะ เมื่อถูกกำชับว่าให้รอเธอจึงรอชายหนุ่มกลับมา อีกอย่างคือเธอยังไม่คุ้นชินจึงทำให้นอนไม่หลับ แกร๊ก! เสียงประตูเปิดออกเผยให้เห็นร่างสูงหน้าตาเย็นชา แต่เมื่อเขาเห็นใบหน้าหวานจิ่มลิ้มของร่างบางแล้วก็เปลี่ยนเป็นชายหนุ่มที่อบอุ่นขึ้นมาทันที "ยังไม่นอนเหรอ" เขาเดินไปนั่งใกล้ร่างบางจรงโซฟาตัวนุ่ม หญิงสาวส่ายหัวปฎิเสธก่อนจะทำหน้าอ้อนเขา "มาช้าจัง วีนัสรอนานมากรู้ไหมคะ" แก้มนวลป่องขึ้นเมื่อเธอกำลังทำท่าทางงอนเขาอยู่ "ขอโทษ พี่ยุ่งนิดหน่อย" เขาลูบศรีษะเล็กแบบที่ชอบทำ "คราวหลังโทรมาบอกก็ดีนะคะ วีนัสเป็นห่วง" "รู้แล้ว" เขาตอบรับก่อนจะลุกขึ้นยืน ไม่วายหันไปสั่งคนตัวเล็กต่อ "ไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้มีเรียนเช้าไม่ใช่เหรอ" "ค่าๆ อยู่บ้านแม่ก็บ่นมาอยู่คอนโดพี่คิมก็ยังบ่นวู้~" คนตัวเล็กบ่นเล็กน้อยแจ่ก็ยอมเดินไปเข้าห้องของตัวเองแต่โดยดี คิมหันต์มองตามแผ่นหลังเล็กจนเธอปิดประตูห้องไป เขาส่งเสียงหัวเราะออกมาน้อยๆด้วยความเอ็นดูของร่างบาง เป็นเวลามาหลายสัปดาห์แล้ว ที่วีนัสและเขาได้พักอยู่ด้วยกัน แต่คืนนี้เป็นงานวันเกิดของขันเงินเพื่อนของเขา ครั้งนี้เขาคงปฎิเสธไม่ได้ที่จะต้องไปผับเพื่อร่วมแสดงคำอวยพรให้เพื่อนแสนเลวระยำของเขา "คืนนี้เราอยู่คนเดียวได้ไหม พี่ต้องไปงานวันเกิดเพื่อน" "ที่ไหนคะ?" "ผับ" ร่างบางตาลุกวาวขึ้นทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่คิมหันต์พูด "วีนัสไปด้วยนะคะ" เธอออดอ้อนอยากจะไปผับดูสักครั้งว่าจะเป็นแบบไหน "อย่าไปเลยคนเยอะ" "พี่คิม วีนัสไม่อยากอยู่คนเดียวขอไปด้วยนะ" คนตัวเล็กเริ่มงอแงเมื่อร่างสูงมีท่าทางไม่ยอมจะพาเธอไปด้วย "ไม่ดื้อสิ" "นะคะวีนัสไม่กวนพี่คิมแน่นอน พาวีนัสไปด้วยนะ" เธอช้อนดวงตากลมโตส่งสายตาอ้อนวอนก่อนจะเข้าไปคลอเคลียแขนหนาของเขา "ไปแต่งตัว" เมื่อได้ยินอย่างนั้นร่างบางก็ฉีกยิ้มกว้างแล้วเขย่งหอมแก้มคนตัวสูงก่อนจะรีบวิ่งกลับเข้าห้องของตัวเองไป คิมหันต์ได้แต่อมยิ้มมุมปากกับการกระทำหน้ารักของคนตัวเล็ก ถึงเธอจะทำแบบนี้กับเขาเมื่อเขายอมตามใจเธอเพื่อเป็นรางวัลให้เขามาตั้งแต่เด็ก แต่ภายในหัวใจที่แสนเย็นชาและกระด้างนี้มันยังคงเต้นแรงได้เสมอ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม