“น้องแพรวนี่ปากโคตรร้ายอะ แต่น้องมันรู้ได้ไงวะ ว่าพวกเราแอบฟังอยู่ ทั้ง ๆ ที่น้องมันก็ไม่ได้หันมามองสักหน่อย”
“นั่นสิ ถูกของไอ้เลโอ ทำอย่างกับรู้ตัวตลอดเวลาว่าโดนพวกเราจับตาดูอยู่”
ผมคิดตามคำพูดของไอ้เลโอและไอ้เมฆ คิด ๆ ดูแล้วมันก็จริงอย่างที่เพื่อนผมว่า เธอไม่แม้แต่จะหันมาดูด้านหลังด้วยซ้ำ แต่ทำเหมือนกับรู้ว่าพวกผมแอบฟังอยู่ การทำตัวแบบนี้ผมว่ามันเกินที่เด็กวัยรุ่นทั่วไปจะจับพิรุธรอบตัวได้ เธอจะต้องมีอะไรมากกว่าที่ผมคิดจริง ๆ แล้วล่ะ
“ช่างเรื่องนั้นก่อนเถอะ กูอยากรู้ว่าน้องแพรวยัดอะไรใส่หัวแฟนกู มึงดูสิเมื่อวานยังเศร้าอยู่เลย แล้วมึงดูวันนี้มันเกิดอะไรขึ้น ยิ้มแย้มแจ่มใสอย่างกับว่าเรื่องเมื่อวานไม่มีผลกระทบใด ๆ กับน้องมันอย่างนั้นแหละ”
“จริงของมึงไอ้เมฆ แล้วเวลาพูดถึงมึงนะ น้ำเสียงก็ดูสดใสไม่เศร้า ไม่อะไรเลย ต่างกับมึงมากที่ตอนนี้นอกจากหน้าตาจะเป็นหมาหงอยแล้ว น้ำเสียงของมึงยังอนาถสุด
