“คิดถึงกับผีน่ะสิ” ฉันทำปากยื่นปากยาวใส่ประธานทีกรุป จริงอยู่ที่ในอดีตฉันเคยคลั่งมัน แต่ปัจจุบันไม่แล้วจ้ะ “พรุ่งนี้เฟย์กับลูกจะไปเที่ยวสวนสัตว์ ถ้าธามว่าง..”
“ไปสิ ไปด้วย ไปกี่โมง จะรีบมารอ”
ฉันถึงกับกลอกตามองบนเมื่อเห็นท่าทางกระดี๊กระด๊าของธาม “มาสักเก้าโมงก็ได้ กินข้าวเช้าแล้วค่อยมา”
เปลืองข้าวบ้านฉันจริงๆ
“ก็บอกว่าเก้าโมงไง” นี่พึ่งเจ็ดโมงกว่า ทว่าธามก็นั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ที่โต๊ะอาหารบ้านฉันแล้ว ข้าวต้มที่ต้องทำแค่สองถ้วย เลยจำเป็นต้องเพิ่มเป็นสาม สี่ และห้า..
“ที่ห้องมีแต่มาม่า ขอมาฝากท้องที่บ้านเฟย์ได้ไหม สัญญาจะกินให้น้อย”
น้อยกับผี นี่ถ้วยที่สามแล้วนะที่ธามขอเพิ่ม “ในหม้อไม่เหลือข้าวแล้วนะ ถ้าจะกินอีกต้องรอเฟย์หุงข้าวเพิ่ม”
“อิ่มแล้วๆ” ธามลูบพุงไปพลาง มองหน้าฉันแล้วยิ้มไปพลาง “ข้าวต้มหมูฝีมือเฟย์อร่อยไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ”
“ถ้าคิดจะอยู่ด้วยกันอย่างสงบก็กรุณาทำตัวนิ่งๆ แล้ว
