แพรไหม Say ::
"เอ้ยยย!! ถามหน่อยเดะ เค้าบอกคนไทยกินหมา เนื้อหมาอร่อยปะ" เสียงจากเพื่อนต่างชาติที่โคตรจะรักเราเลย ไฟรักในใจของฉันมันเลยสุมทรวง อัดแน่นอยู่ในใจ เพราะปุยเมฆเอาแต่พูดว่า อย่าเลย เดี๋ยวพวกนั้นก็เลิกไปเอง ไม่อยากมีเรื่อง ฉันเลยทำได้แค่สะกดความโกรธ แล้วทุบหน้าอกของตัวเองเบาๆ เพราะมันมีพวกมากกว่า
"ไอ้พวกกินหมา ไปไหน"
"ทนไม่ไหวแล้วโว้ยยย อยากรู้นักก็ไปหากินเองเซะ" เพียงสิ้นเสียงเท่านั้นแหละ ร่างของฉันก็โดนผลักจนลงไปจ้ำเบ้ากับพื้น ด้วยความตกใจ และรักเพื่อนมาก ฉันก็เลย คว้าน้ำของคนที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากเรา ปาใส่แม่งเลย
"เอ้ย พวกเตี้ยมันขึ้นแล้วว่ะ" แล้วคนพวกนั้นก็ต่างหัวเราะชอบใจ ปุยเมฆรีบมาดึงฉันขึ้นจากพื้น แล้วก็เดินไปจากตรงนั้น การเป็นคนกลุ่มน้อยๆ ในมหาลัยใหญ่โตนี่มันแย่จริงๆ
เราเดินเข้ามาในห้องเรียน แล้วปุยเมฆก็สำรวจความเสียหาย ที่ตอนไม่มีอะไรเจ็บเท่าใจฉันอีกแล้ว เรามาเรียนท่อง
