“แปลกจัง” ปาตีเอ่ยออกมา
“ลองโทรศัพท์ไปหาเธอดูสิครับ” องศารีบเสนอ
“ได้ค่ะ” ในขณะที่ปาตีกำลังจะโทร. ออกแต่กลับมีสายของเมขลาโทรเข้ามาเสียก่อน
“ฮัลโหล... เอยเหรอจ๊ะ ตอนนี้เอยอยู่ไหนจ๊ะ ฮัลโหล” ไม่มีเสียงตอบรับแต่กลับมาเสียงสนทนาของคนสองคนดังเข้ามาในโทรศัพท์ นั่นทำให้ปาตีต้องรีบเปิดลำโพงให้ทุกคนได้ฟัง รวมภูชิตด้วยที่อีกฝ่ายกลับมาเอาโทรศัพท์ที่ลืมเอาไว้หลังร้าน
“คุณดาบอกว่าคุณองศาโดนรถชนบาดเจ็บสาหัสนอนอยู่โรงพยาบาล แต่เส้นทางนี้มันไม่ใช่เส้นทางไปโรงพยาบาลนี่คะ นี่มันเส้นทางไป...” เมขลาบอกสถานที่ออกไปเพื่อให้ปลายสายได้รับรู้ คนที่ได้ยินทุกคนรีบวิ่งออกไปนอกร้านและขับรถตามออกไปในทันที
“มันเกิดอะไรขึ้นครับ” ภูชิตเอ่ยถาม
“เอาไว้จะเล่าให้ฟังนะคะ แต่ตอนนี้ต้องรีบตามไปให้เร็วที่สุด ตีว่าเมขลาไม่ปลอดภัยแน่ๆ เลยค่ะ” ประโยคของปาตีทำให้องศาและภูชิตร้อนใจเป็นอันมาก
“ผมว่าโทร. แจ้งตำรวจก่อนดีไหมครับ” ภ
