Hot night ยัยเลขา

ตอนที่ 5 เพราะนี่คือบุพเพสันนิวาส

แสงแดดฟาดส่องลงมากระทบที่ผิวหน้าของเธอ สายตาของเธอนั้นกวาดมองทุกอย่างที่อยู่ในห้องนั้น

ความทรงจำของพาฝันสำหรับค่ำคืนที่หวานชื่นละมุน เขาได้ทำตามคำขอร้องของเธอ ที่ให้นำพาตัวเองโลดแล่นอยู่ในความสุขบนเตียง เรียกได้ว่าเธอแทบสำลักความสุขเลยก็ว่าได้ ทั้งที่มันเป็นครั้งแรกของพาฝันก็ตาม

‘สายแล้วหรือนี่ กี่โมงแล้วนะ’ เพราะว่าแสงแดดที่ฟาดส่อง แรงพอที่จะทำให้พาฝันรู้สึกร้อนไปหมด

แต่แล้วก็นึกขึ้นมาได้อีกว่า... เขาน่าจะยังอยู่ในห้องนี้หรือเปล่า? เธอถลาตัวลุกขึ้นนั่ง พาฝันลืมตาและเพ่งมองหาไปทั่วห้องแห่งนั้น ด้วยหัวสมองยังคงหนักอึ้งไป เพราะยังเมาค้าง

จู่ ๆ ความรู้สึกหน้าร้อนแรงผ่าว ๆ ก็เกิดขึ้น ความร้อนลามลุกขึ้นไปถึงใบหู จนพาฝันเองต้องยกมือขึ้นมากุมเอาไว้ หญิงสาวกำลังถามตัวเองว่า… ‘เธอทำอะไรลงไป’

และเสียงร้องคร่ำครวญของตัวเอง ก็ยังดังก้องอยู่ในหัว ความสุขอันโตที่ชายหนุ่มผู้นั้นมอบให้ ตัวของเขาที่ยกโหยงยวบยาบ ชายหนุ่มกระหน่ำหนัก ๆ จนร่องสาวของเธอร้อนระอุแทบหัวใจจะวางวาย

‘ตายแน่ ๆ ถ้าผู้ชายคนนั้นยังอยู่ในห้องนี้ แล้วฉันจะทำได้ยังไง’ พาฝันขยับตัวอย่างลำบาก รู้สึกเจ็บร้าวไปทั่วสรรพางค์ โดยเฉพาะจุดนั้นของร่างกาย

จุดตรงกลางที่ชายหนุ่มกระหน่ำกระแทกราวกับเป็นเจ้าของ เขากอบโกยหาความสุขจากเรือนกายของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า

แถมยังเอ่ยปากชมเธออีกว่า... เขานั้นติดอกติดใจเธอเสียแล้ว และยังขอบคุณที่มอบความสุขความบริสุทธิ์ให้กับเขา

พาฝันกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อก...

‘ไม่น่าเลย’ พาฝันนึกเสียใจ

เพราะคำว่า... ถูกเพื่อนรักกับคนรักหักหลังเท่านั้นเอง จึงเกิดเรื่องนี้ขึ้น เธอไม่โทษใครหรอก นอกจากโทษตัวเอง

‘โง่แล้วก็บ้า ยายพาฝันเอ๊ย’

พาฝันตั้งสติอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยปากตะโกนเรียก

“คุณคะ… คุณคะ… คุณอยู่ในนี้หรือเปล่า คุณ…”

แต่ก็ไม่มีความเคลื่อนไหวใด ๆ เกิดขึ้นในห้องนี้เลย ไร้เงาและวี่แววของชายหนุ่ม

‘สันดานผู้ชายมันก็เป็นแบบนี้สินะ สุขสมใจ ได้แล้ว ก็ทอดทิ้ง’ และก็นึกย้อนถึงตนเอง เธอยังไม่เคยได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับอนุวัฒน์ แต่เขาก็ยังทิ้งเธอเลย

‘เรื่องแบบนี้มันว่ากันไม่ได้สินะ เอาเถอะ... ตบมือข้างเดียวไม่ดัง ฉันก็ผิดจริง ๆ’

ความทรงจำของค่ำคืนอันแสนหวาน ก็หลั่งไหลเข้ามาในสมองของพาฝันอีกครั้งและครั้งเล่า เธอยังจดจำใบหน้าของผู้ชายคนนั้น ลีลาและท่าทาง รวมถึงรสจูบของเขาที่หวานละมุน สลับกับความเถื่อนดิบหยาบโลนที่เขากระหน่ำกระแทกกระทุ้งความแข็งของเอ็นอุ่นเข้าไปในร่างกายของเธอ

เรื่องมหัศจรรย์บนเตียงระหว่างหญิงกับชายที่เกิดขึ้น มันเป็นไปตามครรลองของธรรมชาติ

“โอ๊ย!” พาฝันหยิกตัวเอง

“นี่มัน…คือเรื่องจริง ฉันไม่ได้ฝันไป มันไม่ใช่ฝัน โธ่เอ๊ย!” เธอถึงกับสบถออกมา

พาฝันขยับตัวลงจากเตียง ก่อนจะหันกลับมาดูร่องรอยของศึกหนักเมื่อคืน หญิงสาวได้ทิ้งความบริสุทธิ์ด้วยเลือดสีแดงๆ เปิดเลอะอยู่บนที่นอนด้วย

กริ๊ง… กริ๊ง…

เสียงโทรศัพท์ในห้องพักดังขึ้น เล่นเอาหญิงสาวตกอกตกใจ ท่ามกลางความเงียบ เสียงนี้ปลุกทุกสติให้ตื่นขึ้น

พาฝันรีบพาตัวเองไปยังโทรศัพท์เครื่องนั้น ก่อนจะยกหู

(“สวัสดีค่ะ โทรมาจากฝ่ายต้อนรับส่วนหน้านะคะ ใกล้จะถึงเวลาเช็คเอาท์เลยค่ะ เวลาเช็คเอาของเราคือ 12.00 น. ค่ะ”)

“ค่ะ ขอเวลาอีก 10 นาทีค่ะ” แล้วก็รีบวางสาย

พาฝันพาตัวเองเข้าห้องน้ำ ตอนนี้จะมัวชักช้าอะไรไม่ได้อีกแล้ว ไม่ใช่เวลาที่เธอจะทบทวนว่ามันเกิดอะไรขึ้น

แต่หญิงสาวก็ยังรู้สึกเจ็บใจ ที่คู่ขาคู่นอนคืนเดียวของเธอ พ่อวันไนท์สแตนด์ได้หายเข้ากลีบเมฆไปแล้ว

‘ช่างเถอะ นะแต่ฉันขออย่างเดียวอย่าได้เจอะได้เจอกับเขาอีกเลย’

ทุกการขยับของพาฝัน เกิดความรู้สึกเจ็บแปลบกลางลำตัวอยู่ตลอดเวลา ทุกอย่างเกิดขึ้นจริงๆ หญิงสาวไม่ได้ฝันไป

อีกอย่างพาฝันก็รู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาที่ใบหน้าอีกครั้ง เพราะหันไปมองที่นอน ร่องรอยความรุนแรง สิ่งที่เธอเสียไปให้กับเขา

ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อขึ้นมาอีก รับรู้ได้ถึงความอับอายของตัวเอง เธอรีบไปดึงผ้าที่รองนอน มาพับ แล้วหยิบเอาถุงใส่ลอนดรี่มาใส่ผ้า

พาฝันลงมายืนรอที่ลอบบี้ และแอ่ยบอกแจ้งแคชเชียร์

“คือผ้าปูที่นอนมันเลอะ คิดค่าเสียหายเลยค่ะ” เอ่ยอย่างอู้อี้ พาฝันรู้สึกอับอายถึงที่สุด

พนักงานแจ้งว่า คุณผู้ชายชำระเงินไว้แล้ว พอทุกอย่างเรียบร้อย เธอก็รีบโกยแหนบออกจากที่แห่งนั้นอย่างอดสูใจ

และสิ่งที่พาฝันต้องตกใจและโทษในการตัดสินใจของตัวเอง คือ เมื่อคืนผู้ชายคนนั้นสวมเครื่องป้องกันแต่เมื่อแก่นกายเข้าไปเขารู้ทันทีว่าเป็นครั้งแรกของเธอ ตามที่บอกไปก่อนหน้านี้ เขาถอดมันออก เธอไม่โทษเขา ได้แต่โทษตัวเอง บอกตัวเองว่าผ่านไปแล้วและแก้ไขไม่ได้

หลังจากออกจากโรงแรม เธอรีบซื้อยาคุมฉุกเฉินทันทีและเดินทางไปโรงพยาบาลเพื่อทำการตรวจเลือดไว้ แพทย์แนะนำให้ตรวจอีกครั้ง 3 เดือน เพราะอดีตผ่านไปแล้ว เธอทำได้เพียงแค่ดูแลตัวเอง

ตั้งแต่วันนั้นผ่านไปเดือนกว่า เธอยังอยู่ที่หอพัก เก็บของยัดลงกล่อง เพราะต้องส่งบางส่วนกลับบ้าน

ในระหว่างที่นอนเล่น มีเสียงเตือนว่าอีเมลเข้ามันเด้งขึ้น จดหมายที่เธอร่อนรีซูเม่สมัครงาน มีบางที่ตอบรับให้เธอเข้าไปสัมภาษณ์งานแล้ว พาฝันสมัครแถว ๆ กรุงเทพฯ และปริมณฑล เพราะมันใกล้บ้านของเธอที่อยู่ปทุมธานี

เรื่องความทรงจำแย่ ๆ ที่เกิดขึ้นที่นี่ พาฝันจะฝังกลบไปให้หมด เธอตั้งใจจะลืมเรื่องที่เมษากับอนุวัฒน์ที่ร่วมกันสร้างแผลในใจให้หายและลบเลือนให้หมด

แต่เรื่องที่เธอไปนอนกับผู้ชายแปลกหน้า และรับความสุขจากเขามาแบบเต็ม ๆ เป็นความทรงจำใหม่กับผู้ชายคนนั้นยังทำให้จำไม่ลืม แม้แต่บางคืนหญิงสาวก็ยังฝันเห็นเขาอยู่เลย

“อะไรนะคะ รับเลยหรือคะ” พาฝันยังงง ๆ ความรู้สึกของเธอคือ ทำไมที่นี่รับคนง่ายจัง คุณธนาผู้จัดการฝ่ายบุคคลแทบจะไม่ถามอะไรเธอทั้งนั้น

“พร้อมทำงานได้วันไหนครับ พรุ่งนี้เลยไหม คือที่รีบเร่ง ก็เพราะว่า มีคนที่คุณสมบัติเหมาะสมอยู่หลายคน ถ้าคุณพาฝันไม่สะดวก”

“สะดวกสิคะผู้จัดการ ฝันสะดวกที่สุดค่ะ” เธอรีบบอก ยิ้มปากจะฉีกจนถึงหูแล้ว แค่บริษัทแรกที่เธอมาสัมภาษณ์ ที่นี่ก็รับเธอเสียแล้ว

คุณธนาจึงเรียกผู้ช่วยให้มาหา

“คุณจี๊ดช่วยจัดการให้อบรม และปฐมนิเทศพนักงานใหม่เลยนะ ของคุณพาฝันเป็นกรณีพิเศษ เพราะพรุ่งนี้ คุณพาฝันเริ่มงานต้องออกต่างจังหวัด”

“หา! ออกต่างจังหวัดหรือคะ ไปที่ไหนคะ”

พาฝันงงหนักขึ้นไปอีก แต่ก็ใจดีสู้เสือ

“จัดกระเป๋าเสื้อผ้าไปอยู่สามวันนะครับ ต้องไปทำงานกับท่านประธานบริษัท ตำแหน่งคุณเหมาะกับเลขานุการของผู้บริหารที่สุด”

พาฝันยืนมึน เธอจะทำไหวหรือเปล่า ไม่มีประสบการณ์เลย แต่เงินเดือนที่ได้มันมากนะสิ พาฝันจึงได้พยักหน้าหงึก ๆ

หลังจากที่พาฝันออกไปจากห้องแล้ว

“คุณก้าวครับ”

(“ว่าไงคุณธนา”)

“เธอจะเริ่มงานพรุ่งนี้เลยครับ วันนี้ผมจัดให้สิริมาทำการปฐมนิเทศเลยครับ”

(“ขอบคุณนะครับคุณธนา”)

“ครับ” คุณธนาวางสาย คนปลายถึงกับยิ้มไม่หุบ

‘อย่างนี้เรียกว่าบุพเพสันนิวาสแล้วสินะ’ เขาก็ไม่คิดว่าจะได้มาเจอเธอเร็วขนาดนี้

‘แม่วันไนท์สแตนด์’

พาฝันหอบหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าลงมาจากรถแท็กซี่ เธอเดินเข้าไปพี่ใต้อาคาร ในส่วนของที่สแกนบัตร เจ้าหน้าที่หยิบบัตรพนักงานที่ HR ฝากไว้ให้เธอในทันที

“สวัสดีครับคุณพาฝัน”

“สวัสดีค่ะ รู้ได้ยังไงคะว่าเป็นฝัน”

“ก็วันนี้มีพนักงานใหม่มาทำงานเพียงคุณคนเดียวครับ ยินดีต้อนรับ ขอให้ทำงานอย่างมีความสุข”

“ขอบคุณค่ะ”

หลังจากที่สแกนบัตรเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็ห่อหิ้วกระเป๋าเดินทางไปเล็กๆ ของเธอ จงไปที่ลิฟต์ จากนั้นก็กดชั้นที่เธอต้องขึ้นไปทำงาน… ชั้นที่แปด

หัวใจใต้อกนุ่ม ๆ ของหญิงสาวตื่นเต้นเป็นอันมาก มันลั่นดังตึก ๆ ตัก ๆ แทบไม่เป็นตัวของตัวเอง

เธอเห็นเพียงประวัติของชายหนุ่มที่ต้องมาทำงานด้วย เขาชื่อว่า คุณก้าวกล้า พจนอรุณ เมื่อคืนนี้เธอตื่นเต้นมาก แถมต้องรีบเอาข้าวของออกมาจากกระเป๋า และต้องรื้อหาของบางอย่างที่แพ็คอยู่ในกล่องเรียบร้อย

ทำให้เสียเวลา พาฝันจนไม่ได้ค้นหาประวัติของคุณก้าวกล้ามารู้สึกตัวอีกที พาฝันก็ยืนอยู่ตรงหน้าห้องของเขาแล้ว

“สวัสดีครับ” เสียงอบอุ่นเอ่ยทักทาย

หญิงสาวรีบหันไปมอง แต่แล้วเธอก็ต้องผงะแทบหงายหลัง ตกใจมากไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่

“อ่า!” พาฝันอ้าปากค้าง เพราะคุณตรงหน้าคือผู้ชายคนนั้น ที่เธอมีความสัมพันธ์วันไนท์สแตนด์กับเขาที่เชียงใหม่

คำถามผุดผายขึ้นมาในหัวสมองในทันที

‘เข้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? แล้วเขาเป็นใคร?’