ท่านยังคงหันมาจ้องหน้าของพาฝันที่เนื้อตัวสั่นเทา ความเจ็บปวดคือ การที่ลูกรังเกียจต่างหากล่ะ
“ถ้ายังอยากจะมีเกียรติ มีศักดิ์ศรี หรืออะไรก็แล้วแต่น่ะ ลาออกไปเสีย”
“แม่... พอได้แล้ว” เสียงของเขาเข้มดุจริง ๆ จนท่านหันกลับมามองลูกชาย
“นี่เจ้าก้าว แกเข้าข้างมันหรือ นี่แม่น่ะ แม่ของแกเอง ที่เบ่งแกออกมา เฮอะ!” น้ำเสียงของท่านเจ็บปวด
“แล้วแม่ต้องการอะไรจากผมครับ ตอนนี้ผมต้องการความสุข ส่วนเรื่องที่แม่จะบังคับให้ผมแต่งงานกับคนที่ผมไม่ได้รัก ผมไม่ยอม”
“อ้อ... แกรักนังนี่เหรอ” พร้อมกับชี้หน้าของพาฝัน ร่างของท่านโงนเงน มือของคุณเกตุวดียกขึ้นมากุมที่หน้าอกของตัวเอง
“แกรักมันหรือ”
“ใช่ ผมรักฝัน ผมจะแต่งงานกับฝัน”
“เจ้าก้าว อึก...” แล้วท่านก็ตาค้าง ก่อนจะขย้ำลงไปที่หน้าอกข้างซ้าย
“แม่ แม่ครับ”
“คุณเกตุวดี” ร่างของท่านจะล้ม พาฝันจึงเอาตัวเองไปรับ ยังดีที่ก้าวกล้าจับร่างของแม่ และรวบกอดท่านได้ทั
