24
อีกสี่สิบนาทีต่อมาวิลเลี่ยมและณัฐกานต์ก็เดินทางมาถึงทำเนียบรัฐบาลของประเทศเมอริกันด้า หรืออีกนัยหนึ่งคือ ทำเนียบมงกุฎตามตราสัญลักษณ์ของประเทศ ทั้งคู่เดินเข้ามาในทำเนียบชั้นใน ซึ่งเป็นสถานที่ทำงานของผู้บริหารประเทศ พอเธอเดินมาถึงก็พบว่า อัสนีมานั่งรออยู่ในห้องรับรองก่อนหน้า
“คุณสองคนรออยู่ที่นี่ก่อนนะครับ ผมจะไปเรียนท่านก่อน”
วิลเลี่ยมเอ่ยบอก ก่อนจะเดินไปยังประตูห้องทำงานอันโอ่โถงของมอร์แกน แล้วกลับมาหาคนทั้งคู่ในเวลาต่อมา “เชิญครับ”
เมื่อได้รับอนุญาตจากเจ้าของห้อง อัสนีและณัฐกานต์ลุกขึ้นเดินตามวิลเลี่ยมเข้าไปในห้องทำงานของมอร์แกน
“สวัสดีครับท่าน” อัสนีกล่าวคำทักทายตามมารยาท
“สวัสดีค่ะท่าน” ณัฐกานต์พนมมือไหว้นอบน้อม
“นั่งสิ” เจ้าของห้องบอกผู้มาเยือนเสียงเรียบ มองหน้าทั้งสองคนไปมา “มีเรื่องอะไรก็รีบพูดมา”
“ผมต้องขอขอบคุณท่านมากนะครับ ที่อนุญาตให้ผมกับณัฐเข้าพบ” ก่อนจะเริ่มต้นพ
