กรงทองของท่านดยุค

ปากไม่ตรงกับใจ

เอ็ดเวิร์ดเป็นผู้ชายที่หยิ่งยโสและเคยชินกับการควบคุมทุกสิ่งรอบตัวเสมอ การเปิดเผยความรู้สึกอ่อนหวานหรือสารภาพรักออกไปตรง ๆ เป็นเรื่องที่เกินกว่าจะจินตนาการได้สำหรับเขา ทุกครั้งที่เขาพยายามจะพูดหรือแสดงออกถึงสิ่งที่ซ่อนอยู่ในหัวใจ คำพูดและการกระทำของเขากลับกลายเป็นความเย็นชาและแฝงไปด้วยการประชดประชันแทน จนทำให้วิเวียนไม่เข้าใจ และเรื่องก็ดูเหมือนจะวุ่นวายซับซ้อนขึ้นไปทุกที

เขาพยายามจะเข้าใกล้เธอ แต่กลับพบว่าตัวเองมักใช้ถ้อยคำเย้ยหยันแทนที่จะเป็นคำพูดอ่อนโยน พยายามแสดงความห่วงใย แต่กลับทำให้ดูเหมือนเขาต้องการควบคุมเธอ การที่เขายอมรับความรักที่มีต่อวิเวียนจึงเป็นเหมือนการต่อสู้กับตัวเอง ความรักและความหยิ่งยโสในตัวเขาปะทะกันรุนแรง ทำให้ทุกครั้งที่เขาเข้าใกล้ความรู้สึกนี้ มันกลับถูกบดบังด้วยความทิฐิ จนเกิดเป็นเรื่องวุ่นวายครั้งแล้วครั้งเล่า

เขารู้ดีว่าความรู้สึกที่เก็บไว้กำลังทวีความรุนแรงขึ้นในใจ แต่ความกลัวที่จะปล่อยให้ตัวเองอ่อนแอทำให้เขาสับสนและถอยห่างไปอีกเสมอ

ในทุกครั้งที่เขาเห็นวิเวียนมีรอยยิ้มอ่อนหวานหรือหัวเราะกับใครอื่น โดยเฉพาะสุภาพบุรุษที่มาร่วมงานดูตัว ความหึงหวงก็ยิ่งก่อตัวขึ้นในใจเขาอย่างที่เขาเองก็ไม่อาจควบคุมได้ แต่แทนที่จะยอมรับความรู้สึกนั้น เขากลับแสดงออกด้วยคำพูดประชดประชันหรือท่าทีเย็นชา ซึ่งทำให้วิเวียนเข้าใจว่าเขาเพียงแค่ต้องการให้เธอเป็นเพียงทรัพย์สินที่ต้องอยู่ในกำมือเขาเท่านั้น

ในใจของเอ็ดเวิร์ด เขารู้ดีว่าความหยิ่งยโสของตัวเองเป็นอุปสรรคที่ใหญ่หลวงที่สุด เขาไม่สามารถพูดคำว่า "รัก" หรือแสดงออกถึงความอ่อนโยนได้อย่างที่ควรเป็น แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็ไม่สามารถหักใจปล่อยวิเวียนให้ไปกับคนอื่นได้ ความรักที่ไม่กล้ายอมรับนี้กลายเป็นบ่วงที่พันธนาการเขาไว้ ทำให้เขาทั้งอยากจะปกป้องเธอ แต่อีกใจก็อยากหนีจากเธอเพื่อหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดที่อาจเกิดขึ้น

และทุกครั้งที่เขาทำพลาด คำพูดหรือการกระทำที่ขัดแย้งกับหัวใจยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาตึงเครียดและซับซ้อนขึ้นไปเรื่อย ๆ วิเวียนที่เริ่มสับสนและเจ็บปวดจากท่าทีที่ขัดแย้งกันของเขา จึงไม่เข้าใจความรู้สึกที่แท้จริงของเขา ความเย็นชาที่เขาใช้เป็นเกราะกำบังกลับกลายเป็นอาวุธที่ทำร้ายหัวใจเธอทุกครั้ง

ทุกคืนเมื่อเอ็ดเวิร์ดอยู่ลำพัง เขาพยายามต่อสู้กับความสับสนในใจ ยอมรับว่าเขาอาจรักเธออย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน แต่ในเช้าวันต่อมา เขากลับพยายามระงับความรู้สึกเหล่านั้นอีกครั้ง ท่าทีเย็นชาที่เขาแสดงต่อวิเวียนจึงเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เขาคิดว่าจะปกป้องตัวเองจากความเจ็บปวดได้ ทว่าในความเป็นจริง มันกลับยิ่งผลักไสเธอให้ห่างออกไป

เอ็ดเวิร์ดขับรถผ่านเนินเขาและทุ่งหญ้า จนเห็นร่างของวิเวียนบนหลังม้า เธอควบม้าไปข้างหน้าอย่างคล่องแคล่ว ท่ามกลางแสงแดดยามสายที่ส่องให้เห็นเส้นผมยาวสลวยพลิ้วไหวอยู่ในลม ร่างของเธอดูสง่างามและเย้ายวนเสียจนเขาต้องหยุดรถ มองเธออย่างไม่อาจละสายตา

วิเวียนขี่ม้าลงไปในทุ่งหญ้าที่ทอดยาวจนถึงบ่อกว้าง เธอหยุดม้า ผูกมันไว้กับต้นไม้ใหญ่ใกล้ ๆ น้ำใสสะอาดที่เธอรู้จักดี ที่ซึ่งเธอมักจะมาพักใจเมื่อรู้สึกสับสนหรือว้าวุ่น เอ็ดเวิร์ดที่แอบตามมาอย่างเงียบ ๆ หยุดยืนอยู่ไกล ๆ มองดูเธอด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง เขายังคงเฝ้าดูเมื่อวิเวียนเริ่มค่อย ๆ ถอดเสื้อคลุมออกอย่างช้า ๆ ปลดกระดุมและลูบผ้าออกจากร่าง ทิ้งชุดของเธอลงที่พื้นอย่างไร้กังวล ร่างของเธอเปล่งประกายท่ามกลางแสงแดด เผยให้เห็นสัดส่วนอันงดงามที่สมบูรณ์แบบ

เธอเดินลงไปในน้ำ ผิวน้ำใสราวกระจกสะท้อนแสงแดดเป็นประกาย เธอดูราวกับนางฟ้าที่ปรากฏกายขึ้นกลางธรรมชาติอย่างสง่างาม เอ็ดเวิร์ดที่ยืนเงียบอยู่ด้านหลังไม่อาจต้านทานความรู้สึกในใจได้ เขาถูกดึงดูดด้วยความงดงามของวิเวียนจนยืนแข็งทื่ออยู่กับที่ หัวใจเต้นแรงเกินควบคุม มือของเขากำแน่นอยู่ข้างตัว รู้สึกถึงความต้องการที่ลุกโชนขึ้นมาอย่างรุนแรง

เอ็ดเวิร์ดยืนเงียบอยู่ตรงขอบบ่อน้ำ จ้องมองไปยังร่างเปลือยเปล่าของวิเวียนที่ค่อย ๆ ก้าวลงสู่น้ำ ผิวขาวโพลนของเธอสะท้อนแสงแดดอ่อน ๆ ราวกับผิวพรรณที่ได้รับการหล่อเลี้ยงด้วยแสงและความบริสุทธิ์อันเย้ายวน สัดส่วนโค้งเว้าของร่างกายเธอสมบูรณ์แบบในทุกตารางนิ้ว เอวคอดที่ต่อเนื่องกับสะโพกกลมกลึง ผิวเนียนละเอียดอ่อน ดูราวกับรูปปั้นอันประณีตที่สลักมาจากหินอ่อน

เขารู้สึกราวกับต้องมนต์สะกด ดวงตาของเขาจับจ้องอยู่ที่เธออย่างไม่อาจละไปได้ วิเวียนก้าวลงสู่บ่อน้ำด้วยท่วงท่าสง่างาม ร่างอวบอัดทุกสัดส่วนเคลื่อนไหวไปตามการเคลื่อนของร่างกายในน้ำ ลำคอเรียวยาวรับกับไหล่และหน้าอกที่เต็มตึง ท่อนขาที่เพรียวเรียวและแข็งแรง ราวกับเทพธิดาที่หลุดมาจากความฝัน ความงดงามของเธอเปล่งประกายชัดเจนท่ามกลางธรรมชาติรอบตัว ความบริสุทธิ์ผสมผสานกับความเย้ายวนที่ยากจะละสายตา

เขาสัมผัสได้ถึงแรงดึงดูดที่ไม่อาจต้านทาน หัวใจเต้นแรงจนแทบไม่อาจระงับ เขายืนอยู่ตรงนั้น จมอยู่กับภาพเธอที่สง่างามและเย้ายวนราวกับเป็นเพียงเขาคนเดียวที่ได้รับอนุญาตให้มองเห็น

วิเวียนที่อยู่ในน้ำดำดิ่งลงไป เผยให้เห็นผิวขาวนวลใต้วารีที่เย้ายวนราวกับเทพธิดา เธอขยับกายอย่างสง่างามในน้ำ ละเอียดอ่อนและสงบ แต่ในขณะเดียวกันก็แฝงไปด้วยความเย้ายวนที่ดึงดูดสายตาของเขาไม่ให้ละไปได้แม้แต่วินาทีเดียว

เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกท้าทายด้วยความงามของเธออย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ความปรารถนาที่เขาเคยกดเก็บไว้ภายในปะทุขึ้นมา ราวกับสายลมที่พัดแรงขึ้นเรื่อย ๆ ในใจเขา ความเย็นชาที่เขาเคยสร้างขึ้นเป็นกำแพงค่อย ๆ สลายลง เขาตัดสินใจอยู่เงียบ ๆ เฝ้ามองเธออย่างอาลัยอาวรณ์ รู้ดีว่าความรู้สึกที่เก็บงำนี้คงจะยากที่จะละทิ้งไป