“อิเล็คตร้า...คุณเหนื่อยไหม?” ชายหนุ่มถามแต่ไม่ได้ยินเสียงตอบกลับจนเขาต้องใช้วิธีเดิม ๆ คือโอบแขนไปบนไหล่บางรั้งร่างเล็กเข้ามาหาซึ่งก็ได้ผล ลดาออกอาการตกใจและทำหน้าเลิ่กลั่กราวจะบอกเขาในทีว่านี่เป็นรถเมอเซเดส เบ๊นซ์ ไม่ใช่ลีมูซีนซึ่งเบาะหลังไม่มีสิ่งขวางกั้นมิดชิดจากคนขับ
“ร็อด...อย่าทำอะไรรุ่มร่ามนะคะ คุณก็เห็นว่าราฟาอิลขับรถอยู่”
“ช่างคนอื่น! คุณยังไม่ได้ตอบคำถามของผมเมื่อครู่เลยนะ อิเล็คตร้า”
“ไม่เหนื่อยค่ะ ฉันสบายดี คุณต่างหากที่คงเหนื่อยใจจะแย่ ต้องปั้นหน้าเข้าพิธีแต่งงานแบบนี้”
“คุณหัดเดาใจคนอื่นเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ผมว่ามันไม่ยุติธรรมถ้าคุณจะเดาใจใครอยู่ฝ่ายเดียว”
“ฉันไม่ได้เดาสุ่มสี่สุ่มห้า ฉันกำลังพูดในสิ่งที่คุณคิด ร็อด...ปล่อยสิคะ” ลดาเค้นเสียงลอดไรฟันเมื่อโรดิออนรัดรึงวงแขนแน่นขึ้น ชายหนุ่มก้มหน้าลงมาชิดพวงแก้มสีชมพูเปล่งปลั่งและแนบจมูกโด่งเป็นสันลงไปแรง ๆ
“คุณเป็นเมี
