“ฉันยินดีให้อิสระแก่คุณ...” ลดาชะงักคำพูดก่อนจะนึกอะไรได้หากก็ช้าไปเมื่อชายหนุ่มดึงเธอเข้าไปไว้ในอ้อมแขนและกระตุกยิ้มมุมปาก
“คุณเคยได้ยินมั้ยว่า คำพูดน่ะ มันจะเป็นนายแค่เราคายมันออกจากปาก ตอนนี้คุณก็ปฏิเสธไม่ได้แล้วว่าผัวมีอิสระเสรีที่จะทำยังไงกับเมียตัวเองก็ได้”
“แต่ฉันไม่ได้ให้คุณทำแบบนี้นะคะ ร็อด ถ้ามันเป็นแค่ละคร คุณไม่จำเป็นต้องจริงจังกับมันก็ได้นี่คะ!”
“เสียใจ ยาหยี! ผมยึดคำพูดของคุณเป็นสำคัญ เพราะมันคือพยานระหว่างเรา”
“ร็อด!” ลดากรีดร้องเสียงแห้งทว่ายิ่งทำให้เจ้าบ่าวย่ามใจด้วยการดันตัวเธอลงไปบนเตียงโรยกลีบกุหลาบ ความอัดอั้นที่รอวันระบายแตกระเบิดราวเปลวไฟพวยพุ่งจากภายในกายของชายหนุ่ม กลิ่นหอมเย้ายวนจากเรือนร่างกลมกลึงยิ่งดูดดึงให้เขาซุกไซ้ใบหน้าลงบนลำคอขาวผ่องอย่างคนบ้าคลั่ง
“คุณผิดสัญญานะ ร็อด! คุณผิดสัญญา!” ลดาทักท้วงเสียงสั่นเครือเมื่อร่างทั้งร่างถูกน้ำหนักจากคนตัวใหญ่กดทับไว
