“ถึงแล้วครับ...ร็อด...เธอรออยู่ด้านใน”
วลาดิมีร์กระชากภวังค์ที่กำลังลอยไกลของชายหนุ่มกลับคืนเมื่อรถคันใหญ่แล่นฝ่าการจราจรคับคั่งเข้ามาถึงใจกลางกรุงมอสโก ร่างสูงใหญ่เดินตามมือขวาของเขาเข้าไปในภัตตาคารแห่งหนึ่งกระทั่งถึงโต๊ะในมุมอันเงียบสงบซึ่งร่างเล็กของสตรีวัยยี่สิบกว่าในชุดเสื้อคลุมขนสัตว์นั่งรออยู่ก่อนแล้ว
“สวัสดีครับ”
“สวัสดีค่ะ...คุณวลาดิมีร์”
“โรดิออน...นี่คือคุณ จินเจอร์ บิโรเซอร์เชฟ นักวิจัยที่ทำงานอยู่ที่บอตสวาน่าให้แม็กซิมัส เธอเป็นลูกครึ่งเกาหลีรัสเซียครับ”
โรดิออนปรายยิ้มจาง ๆ ให้กับนักวิจัยที่ใบหน้างามค่อนข้างไปทางเอเชียมากกว่ายุโรปรับกับผมยาวดำขลับและขลิบหน้าม้าเพิ่มความโฉบเฉี่ยวบนเรือนร่างระหงขณะเธอลุกขึ้นก้มหน้าเป็นการทักทายแทนการจับมือ ทั้งสามนั่งลงพร้อมกันก่อนที่บริกรจะนำวอดก้ามาเสิร์ฟและตามด้วยอาหารรัสเซียจนเต็มโต๊ะ
“สวัสดีค่ะ...ท่านประธาน”
“เรียกผมว่าร็อดก็ได้...ย
