อึดใจต่อมา เขาเริ่มซอยนิ้ว และมันลงลึกจับใจ
ซึ่งในจังหวะที่เคลื่อนเข้าออก สลับการคว้านไปมานั้น ทำให้ซ่างเป่าเหลียนแทบขาดใจ “เทียนเกอ... หากยังไม่หยุดมือ ขะ ข้าจะโกรธท่านแล้ว”
นางเป็นคนปากกับใจไม่ตรงกันตั้งแต่ยามใด บอกเขาอย่างนั้น แต่กลับทำเรื่องน่าละอาย ไม่หยุด
ที่สำคัญ ซ่างเป่าเหลียนไม่ได้เผลอใจ แต่ร่างกายสั่นสะท้าน ทั้งตอบรับตงเยี่ยหรงอย่างที่นางนึกเกลียดตนเอง ที่กลายเป็นคนเช่นนี้
ฮึ อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดนี้คงต้องโทษ ตงเยี่ยหรง บุรุษที่เป็นโจรหื่นกาม อีกทั้งทำทุกวิถีทางเพื่อหลอกล่อนาง
“อื้อ... อ่าส์ ดี ๆ ๆ ดูดรัวๆ แล้วตอดรัดนิ้วข้า ทำให้แรงขึ้นกว่านี้สักนิด จากนั้นข้าจะส่งบิดาของคนแซ่ตงเข้าไปในร่างกายหมอเหลียน”
เอ๋... เหตุใดหนอ คำพูดเขายามนี้ หาได้เหมือนคนละเมอ หรือ ใกล้เคียงกับคนกำลังเพ้อเพราะผิดไข้
ซ่างเป่าเหลียนไม่ได้โง่ นางดูออก แต่ก็นั่นแหละ เป็นนางที่กำลังกระโจนเข้าใส่ก
