ความรู้สึกอึดอัดทั้งหมดทั้งมวลทำให้เธอร้องไห้ออกมาเป็นระยะ ๆ แม้นจะมีแก้วตาดวงใจคอยส่งสายตาไร้เดียงสาให้ แต่ยิ่งเห็นก็ยิ่งนึกสงสารลูก
“แม่ขอโทษนะ” เอ่ยพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่า รู้ตัวดีว่าหลังจากนี้คำว่าครอบครัวที่เธอเฝ้าฝันนั้นไม่มีอีกแล้ว เธอพยายามฝืนมันทุกอย่าง พยายามที่จะรักษาเขาไว้ตลอด แต่มันกลับเป็นเธอเองที่พยายามอยู่ฝ่ายเดียว
...ลูกสาววัยหนึ่งขวบนี้ เป็นผลผลิตจากความใคร่ของเขา ไม่ได้เกิดจากความรัก เขาเป็นคนน่าชื่นชมที่ยอมรับ และรับผิดชอบเธอทุกอย่าง แต่นั่นจะมีความหมายอะไร หลังจากแต่งงานกันเขาแทบไม่อยากมีเซ็กซ์กับเธอ นอนกอดนั้นต้องส่งสายตาบังคับตลอดเวลา ฝืนแล้วฝืนจนหัวใจของเธอมันพังไม่เป็นท่า มันแทบไม่เหลือชิ้นดี
เธอพยายามทุกอย่าง แต่ตอนนี้มันเหมือนกับกำแพงที่เธอพยายามก่อนั้นพังลงไม่เป็นท่า ผู้หญิงที่เขาไปหานั้น...เป็นใคร
ไม่มีร่องรอยว่าเขามีเพื่อนผู้หญิง หรือหญิงใหม่คนใด เมียน้อย หรือเ
