คอนโดฟีนิกซ์
"นี่ เมื่อไหร่จะปล่อยฉันไปสักทีห๊ะ"คำถามเดิมๆ ที่เธอใช้เอ่ยถามเขา จนเธอเองก็เริ่มเบื่อที่เอื้อนเอ่ยมันออกไปแล้ว ตั้งแต่เมื่อเช้าที่ตื่นขึ้นมาเธอเองก็ไม่รู้ว่าเธอพูดประโยคนี่กับเขาไปกี่ครั้งแล้ว แต่ก็ไม่เคยได้คำตอบจากเขาสักครั้ง
"ฟีนิกซ์!!" กริ๊ดดดดด ไอ้บ้านี่ ทำไมเขาชอบทำทีเป็นหูทวนลมด้วยนะ ถ้าห้องนี้ปลดล็อกเปิดประตูด้วยคีย์การ์ด ป่านนี้เธอเอาแจกันทุบหัวไอ้คนที่นอนเล่นเกมอยู่ที่เตียงให้สลบแล้วเอาคีย์ของเขาไปเปิดประตูแล้วแหละ แต่ทว่าห้องนี้มันกลับปลดล็อกประตูด้วยการสแกนลายนิ้วมือ
"นี่ เอานี่เลย" พรึบ!! ด้วยความสุดจะทนและเก็บกั้นอารมณ์เดือดที่กำลังจะปะทุ ร่างเล็กของณัฏฐณิชาก็พุ่งเข้าไปแย่งสมาร์ตโฟนเครื่องหรูที่ฟีนิกซ์ใช้เล่นเกมอยู่โยนทิ้งลงพื้นอย่างไม่ไยดี
ปึก!!
"ใครสั่งใครสอนให้ทำลายข้าวของห๊ะ!!"ฟีนิกซ์ตะเบ็งเสียงออกมาต่อว่าหญิงสาว ก่อนจะตวัดขาเรียวยาวลงจากเตียงแล้วเดินเข้
