Doctor 6 นอกจากบ้าน
1588 คำ
(พีต้าร์)
เช้าวันต่อมา...
บ้านพีต้าร์
เอี๊ยด!
ฉันจอดรถหน้าบ้านเมื่อกลับมาจากเที่ยวเมื่อคืนนี้หลังจากหนีมาจากไอ้หมอนั่น ฉันก็กลับไปกินเหล้าต่อจนเกือบเช้ากับเพื่อนเพราะไม่รู้ว่าจะไปไหนดีนั่นแหละ ตลอดการกินเหล้าก็มีสายตาที่มองมาตลอดและพอหันไปก็พบว่าเป็นหมอเคนนั้นที่คอยฉันไม่คาดตาสาย ไม่รู้ว่าจะจ้องอะไรกันขนาดนั้นแต่สุดท้ายเขาก็กลับไปก่อน ก็นะเป็นหมอนี่น่าก็ต้องทำงานหนักแหละจะมากินเหล้าสูบบุหรี่ได้ยังไง??
“อึก! อุ๊บ! อ้วกกก!!” และยังไม่ทันเข้าบ้านดีฉันก็อ้วกออกมาเพราะว่ากินเหล้าไปเยอะไหนจะบุหรี่และก***านิดหน่อยอีก ฉันลองมาหมดนั่นแหละยาเสพติดอะไรที่ว่าดีที่ว่าเด็ดแต่ฉันก็รู้ดีว่ามันไม่ดีเลยไม่ได้เสพมันหนักขนาดนั้นและฉันไม่ติดมันด้วย ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก
โครมมม!!!
“เหอะ!!ดูสภาพมันสิ!!ทุเรส!กลับบ้านเช้าแถมยังมาอ้วกหน้าบ้านอีก!” เสียงของเตี่ยที่กำลังออกไปทำงานแวะด่าฉันนิดหน่อย แถมยังทำอะไรเสียงดังฉันเช็ดปากก่อนจะหันไปมอง
“ของอั๊ว?” ฉันมองก่อนจะพูดออกมาข้าวของที่กำลังกองอยู่หน้าบ้านเป็นของฉันเองแหละ เหอะ!! คราวนี้คงอยากให้ฉันออกไปจริง ๆ แล้วสินะ
“เออไง!!ในเมื่ออยากออกไปนักก็ไปและไม่ต้องกลับมาที่นี่อีก!อั๊วกับลื้อตัดขาดกัน!!ลื้อมีแค่อาตงตงเป็นลูกเท่านั้น!!” เขาพูดมันออกมาแล้วคงหมดความอดทนกับฉันแล้วจริง ๆ
“เหอะ...”
“ก็ได้...ออกไปแบบนี้ก็ยังดีกว่าแต่งงานออกไปและเตี่ยได้เงินพวกนั้นไปแล้วกัน!!” ฉันบอกก่อนจะหยิบข้าวของที่แม่งโคตรเยอะออกมา แต่ไม่หมดหรอกมันเยอะเกินไว้ค่อยกลับมาเอาใหม่ ตอนนี้เอาไปแค่ที่ได้แล้วกัน
“ไม่สำนึกบุญคุณ!!อั๊วเลี้ยงลื้อมาให้ที่อยู่ที่กินให้เงินใช้ยังไม่สำนึกสิ่งที่ลื้อต้องทำคือหน้าที่ของลูกสาว! แต่งงานกับครอบครัวดี ๆ และดูแลพ่อแม่แต่ลื้อทำอะไรไม่ได้สักอย่าง!!”
“อั๊วถามหน่อยเถอะเตี่ยเคยเห็นอั๊วเป็นลูกบ้างไหม?”
“...”
“เตี่ยเอาแต่พูดว่าให้แต่งงาน ๆ !! เคยคิดจะถามกันบ้างไหมว่าต้องการว่าอยากทำหรือเปล่า?! อั๊วไม่ได้ต้องการได้ยินไหมเตี่ยแค่ต้องการเงินเท่านั้นแหละ เตี่ยแค่ต้องการให้อั๊วแต่งออกไปเพื่อเอาเงินที่เคยเลี้ยงดูอั๊วคืน!!”
“เป็นลูกสาวคนจีนก็ต้องแต่งงานดูแลงานบ้าน งานเรือน ดูแลพ่อแม่ผู้ใหญ่ แต่ลื้อ!!ลื้อไม่มีคุณสมบัติแบบนั้น!!!”
“มันมีหลายวิธีเตี่ยที่อั๊วสามารถตอบแทนบุญคุณได้อ่ะ วิธีของเตี่ยมันโบราณไปแล้ว!!โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว!!”
“ในเมื่ออยู่บ้านอั๊ว!!!ก็ต้องเชื่อฟังอั๊ว!!!อย่าเถียงนังลูกเลว!!” กึก! แม้ว่าฉันจะทะเลาะกับเตี่ยมามากมายแต่คำนี้ถือว่าเจ็บที่สุดเท่าที่เคยได้ยินเลยล่ะ
“ทั้งกินเหล้า สูบหรี่ เล่นยา มัวผู้หญิงลื้อคิดว่าอั๊วไม่รู้หรือไง?! ลูกแบบลื้ออั๊วไม่ต้องการ!!!”
“...” ฉันมองเตี่ยอย่างพูดไม่ออกเลย ฉันยอมรับว่าเลวแต่ทั้งหมดก็เพราะเขานั่นแหละที่บีบบังคับฉันแบบนี้
“ฮะเฮียเกิดอะไรขึ้นทำไมของ ๆ ลูกมาอยู่ตรงนี้?!” แม่ที่กลับมาจากตลาดมาเจอพอดี
“ต่อไปนี้อาต้าร์จะไม่อยู่บ้านหลังนี้อีก!!”
“แต่พีต้าร์!!เป็นลูกสาวของเรานะเฮียจะไล่ลูกแบบนี้ได้ยังไง?!” แม่ถามเตี่ยเสียงดัง
“ลูก?! อั๊วตัดมันแล้วในเมื่อเก่งนักก็ออกไป!ไม่ต้องให้เงินมันแม้แต่บาทเดียว!” เหอะ!! เงินเหรอ??
“เฮีย!!นั่นลูกนะได้ยินไหมว่าลูก!!พีต้าร์ก็เป็นลูกสาวของเราเฮียทำแบบนี้ได้ยังไง?!” นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นแม่โวยวายขนาดนี้ คงเพราะว่าไม่คิดว่าเตี่ยจะไล่ฉันออกไปจริงๆ นั่นแหละ
“แม่พอเถอะ...ต้าร์ดูแลตัวเองได้”
“เหอะ!!อวดดี อวดเก่งเข้าไปอยากจะรู้จริง ๆ ว่าจะไปได้แค่ไหนอีกไม่นานลื้อก็ต้องกลับมา!!!”
“เตี่ยเอาอะไรมั่นใจขนาดนั้น?” ฉันถามเขาเสียงเรียบจากตอนแรกที่เมา ๆ ตอนนี้สร่างแล้วเพราะว่าโดนด่า
“เพราะลื้อจะไม่ได้เงินติดตัวไปแม้แต่บาทเดียว!” นี่เขา...ไม่รู้จริง ๆ สินะ หรือแกล้งไม่รู้กันแน่?
“ฮะ ๆ” ฉันเผลอขำออกมาขำในความน่าสมเพชของตัวเอง
“ขำบ้าบออะไร?”
“เตี่ย...ไม่ได้ให้เงินอั๊วตั้งแต่ที่ไม่ส่งอั๊วเรียนแล้วจำไม่ได้เหรอ?” เพราะฉันอยากเรียนหมอแต่เตี่ยไม่ให้และให้ไปเรียนอย่างอื่นแทนที่ค่าใช้จ่ายน้อยกว่าหมอ ฉันเลยไปเรียนช่างแต่ก็ไม่ถูกใจทะเลาะกันอีกใหญ่โตแต่ฉันก็ดื้อส่วนเตี่ยไม่ให้เงินแม้แต่บาทเดียว
“...!!”
“เงินที่อั๊วมาทุกวันนี้อั๊วหาเองทั้งนั้นแหละค่าเรียน ค่าอุปกรณ์ ค่าขนม อั๊วหาเองได้ยินไหมเพราะงั้นถ้าอั๊วจะออกไปจากที่นี่ก็สบายมากเพราะอั๊วไม่จำเป็นต้องพึ่งพาอะไรเตี่ยทั้งนั้น” ส่วนแม่ก็ให้บ้างแต่เงินส่วนมากอยู่กับเขาและให้เงินแม่แค่ค่าอาหารรายเดือน ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ เท่านั้นเพราะงั้นแม่ได้มีเงินให้ฉันขนาดนั้นหรอก
“แต่อั๊วก็ให้ที่ซุกหัวนอนถ้าไม่มีบ้านนี้ลื้อจะนอนไหน จะกินข้าวที่ไหน?!”
“เมื่อก่อนอั๊วเคยอยากได้ความรักจากเตี่ย...แต่ตอนนี้ไม่แล้วแหละ” ฉันเคยทำดีมาก ๆ ตั้งใจเรียน แข่งวิชาการ แข่งทุกอย่างได้ที่หนึ่งแต่เตี่ยก็ไม่เคยชม ฉันเลยหันมาเป็นผู้ชายเผื่อว่าเตี่ยจะสนใจแต่ก็กลายเป็นคนวิปริตเฉย เพราะงั้นฉันเลยเลวเพื่อเรียกร้องความสนใจจากเขา ไม่ต้องให้ความรักก็ได้แค่สนใจฉันบ้างก็พอ แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้ต้องทั้งความรักและความสนใจอะไรอีกแล้ว
“ว่าไงนะ?”
“อั๊วไม่ต้องการให้เตี่ยมารักอั๊วแล้ว และก็ที่อั๊วเลวขนาดนี้ก็เพราะเตี่ยนั่นแหละ” ฉันบอกแค่นั้นก่อนจะเดินไปที่รถมอเตอร์ไซส์ของตัวเอง นี่ก็เงินฉันอีกเพราะงั้นฉันเลยไม่รู้สึกลังเลกับการออกจากบ้านครั้งนี้
“เออ!!!ออกไปเลยคิดว่าอั๊วจะเสียใจกับการไม่มีลูกเลว ๆ อย่างลื้อเหรอ?!”
“เตี่ย...อั๊วขอเตือนอะไรหน่อยนะ”
“...”
“ถ้าเตี่ยยังเป็นแบบนี้สักวันเตี่ยจะไม่เหลือใคร...” ฉันบอกแค่นั้นก่อนจะขับรถออกมาทันที แม่ก็อยู่เพราะอดทนเพื่อความเป็นครอบครัวโดนเขาด่าโขกสับขนาดไหนก็ยังทนอยู่เพราะกลัวว่าฉันกับตงตงจะไม่มีครอบครั้วที่สมบูรณ์แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้อยากครอบครัวที่สมบูรณ์แต่ต้องการชีวิตที่สมบูรณ์ต่างหาก...
สนามแข่งรถ SP
“หวัดดีเฮียปิง” ฉันเดินเข้ามาที่สนามแข่งรถของเสี่ยเปลวคนที่โคตรรวย รวยฉิบหายแต่ตอนนี้มีเมียไปแล้วแหละ ฉันทำงานซ่อมรถที่นี่มันนานแล้วโดยการชักจูงของเฮียปิงนี่แหละเขาเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนฉันเลยชวนมาทำงานที่นี่หลายปีแล้ว เขาเป็นหัวหน้าช่างที่นี่
“มาไงวะวันนี้วันทำงานเหรอ?”
“ไม่ใช่”
“ทะเลาะกับเตี่ยอีกแล้วดิ?” เขาพูดอย่างรู้ทัน
“อืม แต่รอบโดนไล่จริง ๆ แล้วอะดิ” ฉันยักไหล่อย่างไม่สนใจเดินผ่านเฮียปิงไปเพื่อไปห้องพักของช่างที่นี่ ช่วงนี้นอนนี้ก่อนแล้วกันหาที่พักได้ค่อยออกไป
พรึ่บ!!
“เฮ้อออ” ฉันทิ้งตัวนอนที่เตียงเล็ก ๆ ที่เอาไว้นอนพักเท่านั้นแต่สำหรับฉันมันพอดีนั่นแหละ วันนี้เป็นวันหยุดเพราะงั้นขอนอนก่อนแล้วกันฉันหลับตาลงเพื่อนอน
หลายชั่วโมงต่อมา...
ปัง ๆ ๆ ๆ
“โว้ยยยยย!!!เคาะหาพ่องมึงเหรอวะ?!” ฉันลุกขึ้นก่อนจะโวยวายเมื่อมีคนเคาะ ไม่สิ เรียกว่าทุบเลยดีกว่า
“ไอ้ต้าร์!มึงตื่นยังวะจะนอนให้เป็นเส้นกดทับเลยหรือไง?” เมื่อเปิดประตูมาก็ปากหมาเลยนะ
“ผมไม่ได้เหมือนเฮียวะ!!มีอะไรเรียกซะโวยวายเสียงดังคนจะนอน!!” ฉันถาม
“มึงไปช่วยดูรถเพื่อนเสี่ยเปลวหน่อยดิกูมีธุระวะเสี่ยเรียก” เพื่อน??
ฉันไม่เคยเจอเพื่อนของเสี่ยเปลวหรอกได้ยินว่าระดับท็อปทั้งนั้นแหละ ทั้งที่พวกเขาก็มาที่นี่บ่อยแต่ฉันไม่มีโอกาสได้เจอเพราะว่าฉันจะอยู่ส่วนงานทั่วไปมากกว่าแบบว่ารถที่ไม่ใช่รถแข่งเพราะรถเพื่อนเสี่ยเปลวแม่งเป็นรถสำหรับการแข่งขันเท่านั้น
“ผมไม่เคยดูรถแข่งนะ”
“มันก็เหมือน ๆ กันนั่นแหละไปเถอะ เดี๋ยวเสี่ยแม่งด่ากู”
“เออ ๆ ไปเถอะเดี๋ยวผมดูให้” ฉันบอกก่อนจะลุกขึ้นเพื่อไปดูรถเพื่อนของเสี่ยเปลว
ฉันเดินออกมาที่อู๋ก่อนจะพบผู้ชายที่กำลังยืนหันหลังอยู่ฉันเลยเข้าไปทักเพราะน่าจะเป็นเพื่อนเสี่ยเปลว
“สวัสดีครับรถเป็นอะไร...”
“หึ โลกกลมสินะ” ทะทะทำไมหมอเคนมันมาอยู่นี่ได้อ่ะ?!
“โลกไม่ได้กลมแต่โลกมันหมุนความซวยมาให้ต่างหาก...”
- ผู้เขียน
