จางซือหลงใบหน้ายังคงเย็นชาไร้ความรู้สึกนับตั้งแต่โดนจ้าวฟางหลินตัดขาด นางไม่แม้แต่จะชายตามองเขาเลยแม้จะบังเอิญพบกัน ตัวเขากลับมาใช้ชีวิตปกติไม่ได้มีแผลบนใบหน้าหรือพิการอีกแล้ว เขาอยากให้นางเห็นว่าหน้าเขาไม่ได้อัปลักษณ์ เขามีคุณสมบัติในการเป็นสามีนาง
“คุณชายจางใบหน้าหายดีแล้วยินดีด้วยนะเจ้าคะ”
เถียนเถียนตรงเข้ามาทักเขาในโรงเตี๊ยม วันนี้นางสวมชุดสีขาวบริสุทธิ์เพราะอยากให้เขาเห็นนางเป็นสตรีที่ดีกว่าจ้าวฟางหลิน บวกกับกิริยาอ่อนหวานต้องทำให้บุรุษตรงหน้าหลงใหลได้แน่
ผู้ถูกหญิงงามทักไม่ได้แสดงสีหน้ายินดี เขายังคงหน้าบึ้งและลุกออกจากโรงเตี๊ยมของตน
คนที่อยากพบกับหลบลี้หนีหน้า ชีวิตเขาช่างโชคร้ายเสียจริง
“อุ้ย!” เสียงหวานร้องออกมาเมื่อจู่ ๆ ก็มีร่างสูงใหญ่มาเดินตัดหน้าอย่างกะทันหัน เอวของนางถูกคนผู้นั้นรวบไว้ไม่ให้ล้ม
“หลินเอ๋อร์เจ้าเจ็บตรงไหนบ้าง ข้าขอโทษที่เดินไม่ระวัง”
เห็นคนในอ้อมกอด
