คนหลับจนเต็มอิ่มเริ่มบิดตัวไล่เส้นสายก่อนจะรับรู้ถึงความผิดปกติ ฟูกนอนนุ่มที่นางนอนอยู่นี้ไม่น่าใช่ห้องหนังสือ ตากลมกะพริบถี่ปรับแสงที่สาดส่องก่อนจะกวาดตามองรอบ ๆ ห้องนอนงดงาม เตียงนอนไม้แกะสลัก เครื่องเรือนราคาแพงตกแต่งอย่างประณีตวิจิตร นางเพิ่งรู้ว่าห้องพักรับรองแขกเรือนเศรษฐีหนุ่มงดงามมากเพียงนี้
ว่าที่สามีนางใจดีอุ้มนางมานอนพักไม่พอยังร่ำรวยอีกด้วย สองแก้มร้อนผ่าวกับความคิดของตนเอง
“พี่หลงอยู่ที่ไหนนะ ข้านี่แย่จริง ๆ หลับไปเสียนาน”
มาแวะหาเขาแท้ ๆ แต่กลับหลับยาวมาจนถึงตอนนี้
ใบหน้างามยิ้มกว้างเมื่อพบคนที่ตนมองหา จางซือหลงนั่งจิบน้ำชาอยู่กับชายผู้หนึ่ง นางเองไม่คุ้นหน้าตาเขานักแต่ก็ไม่นึกแปลกใจเพราะจางซือหลงนั้นสหายมาก เขากว้างขวางรู้จักผู้คนมากมาย
“โอ๊ะ บุรุษผู้นั้นเป็นใครกัน” ร่างเล็กค่อย ๆ เดินเข้าไปมองหน้าแขกเพื่อความแน่ใจแต่สุดท้ายก็ไม่รู้จักอีกฝ่ายอยู่ดี
หญิงงามหมุนตัว
