19 ช่วยไม่ได้สินะ

2075 คำ

เช้าวันต่อมา… เวลา 05.12 น. ฉันกำลังนอนมองหน้าพี่หมอคีย์ นอนมองมาสักพักแล้วล่ะ มองทีไรก็ใจเต้นแรงเอามาก ๆ ความใจร้ายของเขาในอดีตทำให้ฉันอยากเลิกรักเขาวันละหลาย ๆ รอบ แต่ก็ไม่เคยทำได้ ว่าแล้วก็ยกมือขึ้นจับที่แก้มของเขา “ทำไมใจร้ายกับจีนแบบนี้” พึมพำออกมาเบา ๆ และลูบแก้มของพี่หมอคีย์ไปมา “ไม่สงสารจีนบ้างเหรอคะ” “จีนรักพี่หมอคีย์นะ” “พี่ไม่รักจีนเลยสินะ” “หรือรัก ที่บอกว่าสำคัญคือรักใช่ไหม หรือยังไง” “จีนไม่เข้าใจพี่เลยจริง ๆ” “จีนคิดเข้าข้างตัวเองได้ไหมคะพี่หมอคีย์” “บ่นอะไรแต่เช้า” พี่หมอคีย์ยกมือขึ้นมาจับมือของฉันไปหอม และลืมตาขึ้นมองฉัน เรายังคงนอนอยู่ที่โซฟาด้วยกันดังเดิมเพิ่มเติมคือนอนไม่สบายเลย ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก… ไม่นะไอ้หัวใจ แกจะเต้นแรงแบบนี้บ่อย ๆ มันไม่ดีเลยนะ “หืม บ่นอะไร” พี่หมอคีย์ยังคงถามซ้ำ “เปล่า จะบ่นอะไร ละเมอรึเปล่า” ฉันแกล้งตีเนียน “คนสำคัญก็คือคนสำคัญ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม