“อ้าว พี่เรย์มาได้ไงคะ” เฌอรีนถามเขา
ตอนนี่พี่เรย์จ้องหน้าฉันนิ่ง แววตาเสียใจไหววูบไปกับน้ำตาที่เริ่มคลอ
“เพราะแบบนี้สินะ ถึงไม่ยอมบอกพี่” พี่เรย์พูดพร้อมกับสายตาเจ็บปวด
“ไม่ใช่นะ ไลลามะ...” ฉันพยายามอธิบาย
“พี่เข้าใจแล้วล่ะ” พี่เรย์กำลังจะเดินข้ามถนนหนีฉันไป
“ฉันท้องกับพี่แก ยัยเฌอบ้า” ฉันหันมาตะคอกเฌอรีน ก่อนจะรีบวิ่งข้ามถนนตามพี่เรย์โดยไม่ทันระวังตัว
“ไลลา ระวัง!” ฉันหันหน้ากลับมามองเฌอรีน เธอกำลังวิ่งตามฉันมา
ปริ๊นนนน โครม...
เฌอรีนผลักฉันให้พ้นทางแต่ฉันกอดเฌอรีนไว้ด้วย เธอพลิกตัวเองไปทางรถยนต์ทำให้เฌอรีนโดนชนเต็มๆ
“เฌอรีน!” ฉันร้องลั่นเมื่อเห็นเลือดจากหัวของเฌอรีน
“ละ...ลูก ฉัน” มือของเธอกุมท้องตัวเองไว้
“ไม่เป็นไรๆ ลูกยังโอเค ไม่เป็นไรนะ” น้ำตาฉันไหลพราก สงสารเฌอรีน
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ แกสมควรตาย ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ” ฉันหันไปตามเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งนั้น แพทตี้เหรอ
ยัยแพทตี้เป็นคน
