บทที่10.2

2200 คำ

ปัจจุบัน ฉันนอนไม่หลับ... ภาพเหตุการณ์ในห้องนั้นยังตามหลอกหลอนฉันโดยไม่มีทีท่าว่าจะหายไป เอาโทรศัพท์มากดเล่นก็แล้ว หาหนังสือมาอ่านก็แล้ว แต่ไม่ว่าอย่างไหน...ก็ไม่สามารถลบความทรงจำเมื่อหลายชั่วโมงก่อนได้อยู่ดี ฉันปล่อยให้เกรย์จูบ... เป็นการปล่อยให้จูบโดยที่ตัวฉันเองไม่คิดจะปัดป้อง กว่าจะรู้ตัวว่าทำเรื่องน่าสะอิดสะเอียนแค่ไหนก็ตอนที่ถูกรั้งให้ขึ้นไปนั่งคร่อมบนตักเกรย์ ทันทีที่สะโพกฉันสัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อต้นขาเขา และริมฝีปากเริ่มเห่อร้อนกับการพัวพันที่แทรกลึกเข้ามาในความละเอียดอ่อน ในตอนนั้นเองที่สติของฉันถูกกระชากกลับมา... พอกลับเข้ามาในห้อง ฉันเอาแต่ตั้งคำถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ทำไมถึงปล่อยให้ตัวเองทำอะไรไม่เข้าท่ากับคนที่ปากบอกว่าเกลียดนักเกลียดหนา ก่นด่าว่าทำไมถึงได้ทำตัวน่ารังเกียจขนาดนี้... มีแฟนแล้ว แกมีโฮปแล้วนะซอว์ นานหลายชั่วโมงที่ฉันทั้งครุ่นคิด ทั้งด่าตัวเองแบบนี

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม