“ลวนลามแล้วยังไง นายก็ต้องรับมือลูกค้าให้ได้เป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ” ฉันตอกกลับ “ปล่อยได้แล้วเกรย์! นายต้องไปดูแลลูกค้าต่อ หยุดพูดจาไร้สาระกับฉันสักที!” เพราะการผลักไม่ได้ผล ฉันจึงเปลี่ยนมาใช้ปลายนิ้วกระแทกกลางหน้าผากเขาแทน
และมันก็แรงชนิดที่ว่าศีรษะเขาหงายไปด้านหลังจนได้ยินเสียง ‘กึก’ ตามมา
ผลักเสร็จก็ตั้งใจจะฟาดแรง ๆ อีกสักทีเพื่อที่เกรย์จะได้เลิกเหิมเกริม ทว่า...
หมับ!
เกรย์ใช้มือข้างเดียวกันกับที่เคยโอบกอดคว้ามันเอาไว้ ออกแรงไม่มากไม่น้อยแต่ก็เพียงพอทำให้ฉันหยุดเคลื่อนไหว บ้าเอ๊ย...
“ลูกค้าคนนั้นมีธุระ กลับไปแล้วครับ” เกรย์มองหน้าฉันด้วยแววตาที่ทำให้ช่องท้องปั่นป่วน “...ผมไม่ต้องกลับไปทำงานแล้ว อยู่ในนี้ได้อีกนานเลย”
“แต่ฉันไม่อยู่กับนาย ฉันจะออกไป!” ฉันตะเบ็งเสียงจนแสบคอ
ปกติแล้วฉันไม่ใช่คนพูดจาเสียงดัง ทว่าตั้งแต่เจอเกรย์ ตั้งแต่หมอนั่นเติบโตมาเป็นคนที่ดื้อด้านแถมยังเอาแต่ใจย
