"..." มีนานิ่งคิดตามที่เขาพูดทันที จริงเหรอเนี่ยที่คุณลุงกับคุณป้าจะทำแบบนั้น ไม่หรอก ท่านไม่มีทางทำแบบนั้นแน่ พวกท่านทั้งสองพยายามที่จะช่วยเธอให้ออกห่างจากคนใจร้ายอย่างเขาต่างหาก
ลมเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อหาอะไรก็ได้ที่พอจะใช้คลุมส่วนล่างของเขาได้บ้าง ก็เห็นกองผ้าเช็ดตัวหลายผืนแต่สีเดียวกัน หยิบมันออกมาผืนนึงแล้วจัดการเปลี่ยน เขาคงไม่นอนในผ้าเช็ดตัวที่ยังเปียกผืนเดิม
"เขยิบไปสิ" ลมเดินมาหยุดลงตรงหน้าของหญิงสาว และมีนาก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมอง
"คะ..คุณจะนอนที่นี่จริงๆเหรอคะ"
"ทำไม เธอคงไม่คิดว่าฉันจะออกไปทั้งอย่างนี้หรอกนะ" สงสัยคำพูดของเขาจะมีอิทธิพลอยู่มากมีนาถึงได้ดูเป็นกังวลแบบนี้
หญิงสาวไล่สายตาสำรวจเขาจากปมผ้าเช็ดตัวที่อยู่บนเอวจนไปถึงหน้าอกแกร่ง และใบหน้าเจ้าเล่ห์นั้นที่เขาอมยิ้มพลางทำสายตากรุ้มกริ่มเหมือนมีอะไรบางอย่างอยู่ในนั้นตลอด
"งะ..งั้นมีนไปนอนข้างนอกก็ได้ มีนาทำท่าจะลุกจากเต
