[38] ไม่ต้องมาทำเหมือนเป็นห่วง

1314 คำ

@เช้าวันต่อมา มีนาเอื้อมมือไปกดปิดนาฬิกาปลุกเมื่อมันแผดร้องเสียงดัง ปลุกคนที่รู้สึกตัวยากอย่างเธอให้ค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย "เช้าแล้วเหรอเนี่ย อื้อ.." มีนาบิดกายตัวเองไปมาราวกับเด็กน้อยที่งอแงไม่ยอมตื่น ทำไมเธอถึงรู้สึกว่ามันไวจังก็ไม่รู้ แต่ตามจริงเธอเข้านอนตั้งแต่สามทุ่มกว่า แต่กลับมีเหตุการณ์หลายอย่างทำให้เธอไม่ได้นอนสักที หลับอีกทีก็ปาเข้าไปวันใหม่แล้ว แต่วันนี้เธอมีเรียนแค่ช่วงเช้า บ่ายค่อยกลับมานอนต่อก็แล้วกันคนขี้เซาอย่างเธอ ตากลมโตมองนาฬิกาหัวเตียงอีกทีแสดงเวลาหกโมงกว่า เธอใช้เวลาทำให้ตัวเองกว่าจะลุกจากที่นอนได้ราวสิบนาที เดินหน้ามุ่ยเข้าไปในห้องน้ำแล้วรีบจัดการธุระ จะได้ออกมาหาอาหารอย่างง่ายรองท้องก่อนไปมหาลัย ร่างบางถอดเสื้อเชิ้ตตัวเดียวทิ้งลงไปในตะกร้าแล้วเดินตัวเปลือยไปยืนตรงอ่างล้างหน้ามีกระจกเงา มองเห็นสัดส่วนท่อนบนของตัวเองที่ยังคงสวยงาม ผ่านมาสองสัปดาห์ที่ไม่ม

อ่านด้วยแอป

ดาวโหลดโดยการสแกนรหัส QR เพื่ออ่านเรื่องราวมากมายฟรี และหนังสือที่ได้รับการอัปเดตทุกวัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม