ชั่วครู่ต่อมา หลิ่งหมิงจึงลุกขึ้นยืนแล้วเอ่ยเสียงทุ้มต่ำทรงพลัง
“หากกลับมาแล้วก็พักผ่อนเสีย อย่าหาเรื่องให้มากความ อยู่ในที่ของตนก็พอ” เขาเอ่ยด้วยท่าทีเย็นชา สายตาเรียบเฉย ไม่มีอะไรเลยมากกว่านั้น กล่าวจบก็โบกมือให้ทุกคนออกไปแล้วหมุนกายไปทางห้องหนังสือ หาได้สนใจอีกต่อไป
หนิงเหมยได้แต่มองตามหลังบิดา
หากคิดไม่ผิด ท่านพ่อคงเห็นพ้องต้องกันกับสองแม่ลูก เพราะว่าหากนางเกิดเหตุใดขึ้นมาจริงดังกล่าว การบวชชีหนีอายเป็นทางเดียวเท่านั้นที่นางจะทำ นางไม่มีวันกลับมา
แต่ในเมื่อนางกลับมา นั่นหมายความว่า เรื่องเล่าย่อมเป็นเพียงเรื่องโกหก เป็นเพียงช่องทางตามคำกล่าวอ้างที่ลี่จูเอ่ยมาทั้งสิ้น
ทุกครั้งที่เกิดเรื่องกับนางเมื่อยามเด็ก นางเคยมาแจ้งแก่ท่านพ่อ แต่ก็ถูกเจียวลู่กับลี่จูเบี่ยงเบนประเด็นไปเสียทุกครั้ง แล้วจบลงที่นางโกหก ตามด้วยท่านพ่อไม่ใส่จะลงโทษอันใด เขาแค่บอกให้นางกลับห้องไป อย่าได้ก่อเรื่องอ
