บัวบุษบาเผลอหลับไปในอ้อมกอดของนายหัวโตมรจนเวลาล่วงเข้าไปเกือบเที่ยงวันบัวจึงรู้สึกตัวตื่น เพราะได้ยินเสียงฝนตกเสียงดังอีกทั้งลมก็พัดแรงมากด้วย
"พี่โตปล่อยบัวก่อนค่ะ ฝนตกแล้วเดี๋ยวบัวจะลุกขึ้นไปปิดหน้าต่างฝนสาดเข้ามาแล้วนะคะ" บัวบอกโตมรให้ปล่อยตนเอง โตมรเลยยอมปล่อยด้วยเหตุว่าฝนตกหนักจริงๆ จึงยอมให้บัวลุกขึ้นไปปิดหน้าต่าง
เมื่อบัวปิดหน้าต่างเสร็จก็นั่งลงที่โต๊ะริมหน้าต่างทำให้โตมรต้องเรียกให้มานอนข้างๆ ตนเอง
“อ้าวบัว ปิดหน้าต่างแล้วก็มานอนต่อสิครับพี่ง่วงนอนอยู่เลย” โตมรเรียกบัว
“พี่โตนอนต่อเถอะบัวไม่ง่วงแล้วค่ะแต่ตอนนี้หิวข้าวแล้ว ฝนก็ตกหนักด้วย” บัวบอกโตมร
“เดี๋ยวคนงานก็เอาอาหารกลางวันมาส่งให้ บัวมานอนข้างๆพี่มา อย่าดื้อครับ” โตมรเรียกบัวให้มานอนอีกครั้ง
“ก็บัวไม่ง่วงแล้วนิคะ” บัวเถียง
"แต่พี่หนาว บัวหยิบเสื้อในตู้มาให้พี่หน่อย" โตมรบอกบัว บัวจึงจำต้อ
