รักร้ายนายเพื่อนสนิท

หยอดเธอ

Honey Talk

วิคเตอร์ไม่ได้พาฉันกลับบ้าน เขาแวะซื้อดอกไม้ช่อใหญ่ก่อนจะตรงไปสุสานใกล้ชานเมืองเพื่อเยี่ยมเยียนแม่ของเขา เราสองคนนั่งอยู่หน้าหลุมศพ เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดทำความสะอาดป้ายหินส่วนฉันนั่งมองเขาเงียบๆ

"เธอได้ติดต่อแม่บ้างมั๊ย?"

จู่ๆเขาก็เอ่ยถามเรื่องนั้นขึ้นมา...เรื่องแม่ที่ฉันไม่ค่อยอยากจะนึกถึงสักเท่าไหร่

"ไม่จำเป็น"

ผู้หญิงคนนั้นต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายติดต่อมาไม่ใช่หายเงียบไปแบบนี้ ยี่สิบปีที่เธอทิ้งฉันกับพ่อไปป่านนี้คงลืมเราสองคนไปหมดแล้วล่ะมั้ง

"เธออาจจะเสียใจภายหลัง"

แม่เขากับแม่ฉันไม่เหมือนกัน ในขณะที่แม่ฉันเลือกที่จะทอดทิ้งลูกทั้งๆที่ตัวเองยังมีลมหายใจ แต่แม่ของวิคเตอร์กลับเลือกที่จะอยู่เคียงข้างลูกจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต ไม่แปลกที่เขาจะรักแม่มากและคิดว่าฉันก็ควรจะรักแม่ตัวเองเช่นกัน

ถ้าถามว่ารักมั๊ย ฉันเองก็ไม่รู้ ระหว่างฉันกับแม่เราไม่มีความผูกพันกันเลยสักนิดเด