EPISODE 8
741 คำ
วิศวะขังรัก
(Engineer’ nSister)
EPISODE 4
“ไม่ใช่อย่างนั้น เฮียจะเบื่อหนูได้ยังไง” ชายหนุ่มรั้งร่างน้อยที่เอาแต่สะอื้นฮักเข้ามากอดไว้ นี่เขาพูดอะไรออกไป ตั้งแต่เล็กจนโตเขาไม่เคยทำเธอร้องไห้สักครั้งเลยนะ
“แล้วทำไมเฮียถึงพูดแบบนั้นล่ะคะ ทำไมเฮียถึงไม่ให้เกล้าหอมแล้วล่ะ” เธอเงยหน้าถามอย่างไม่เข้าใจ จู่ ๆ พี่ชายของเธอเป็นอะไรไป
“เฮียขอโทษ...เฮียไม่ได้ตั้งใจค่ะ หนูเกล้าอย่าคิดมากเลยนะ โอเคไหม” สุดท้ายก็เป็นเขาเองที่ไม่สามารถอธิบายอะไรได้ เพราะรามสูรก็ไม่รู้ว่าวันนี้มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ ๆ เขาถึงได้ไม่ชินกับการที่มีเธอมาใกล้ชิด
“ฮึก! ก็เกล้าเสียใจนี่คะ คิดว่าเฮียไม่รักเกล้าแล้ว เฮียรามขาเรามีกันแค่สองคนพี่น้องนะ ถ้าเฮียไม่รักเกล้าแล้ว เกล้าจะทำยังไงคะ” สาวน้อยเอ่ยเสียงสะอื้นไม่หาย ตั้งแต่เกิดมาเธอก็เห็นแค่เขา มีแต่เขาที่คอยเล่นคอยดูแลเธอเป็นอย่างดี ดังนั้นท่าทีที่เขาเหมือนไม่ต้องการให้เธอไปใกล้ชิดเขา มันจึงทำให้รัดเกล้าหวาดกลัวไม่น้อย
“ไม่ร้องนะ เฮียรักเกล้าเหมือนเดิมนั่นแหละ” เขาเอ่ยปลอบพลางลูบหลังเธอไปด้วย
“ค่ะ แล้ววันนี้...” สาวน้อยเอ่ยถาม มองตาเขาราวต้องการคำยืนยัน
“ก็ทำเหมือนเดิมไง” คำตอบทำให้เธอค่อยยิ้มได้ ก่อนจะขยับดวงหน้าสวยขึ้นมาหอมแก้มเขาเช่นทุกวัน...ฟอด!
“เกล้าไปเรียนนะคะ สวัสดีค่ะ” เธอว่า แล้วผละตัวออกห่าง ยกมือเช็ดหน้าเช็ดตาให้เรียบร้อย แล้วขยับยิ้มให้เขา
“ตั้งใจเรียนนะ” รามสูรเอ่ยได้เพียงแค่นั้น หลังสาวน้อยเดินลงจากรถไปเขาก็ได้แต่เอนกายพิงเบาะอย่างคนคิดหนัก รัดเกล้าไม่ผิดเพราะเธอก็ทำเหมือนเช่นที่เคย ๆ คงมีแต่เขาที่รู้สึกว่าอะไร ๆ มันชักจะแปลกไปทุกวัน
“ให้ตาย! หนูเกล้าโตขนาดนี้แล้วยังหอมผมทุกวัน ลุงส่งว่ามันแปลกไหมครับ” รามสูรอึดอัดเสียจนต้องเอ่ยปากถามลุงส่งคนขับรถ
“ลุงว่าไม่หรอกครับ ยังไงก็น้องสาวทั้งคน แล้วหนูเกล้าก็ยังหอมคุณพายัพอยู่ทุกวันเลยนี่ครับ อีกอย่างหนูเกล้าติดคุณรามมาตั้งแต่เล็ก ๆ วันนี้มาพูดให้เลิกทำ หนูเกล้าคงจะไม่เข้าใจหรอกครับ” ลุงส่งเอ่ยอธิบายตามสิ่งที่ได้รู้เห็นมานาน
“คงงั้นมั้งครับ ผมคงคิดมากไปเอง” รามสูรพึมพำ
ณ มหาวิทยาลัยเอกชนXE’ S
ตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์
กลุ่มนิสิตที่นั่งรอขึ้นตึกเรียนต่างจับกลุ่มนั่งเล่นกันอยู่ตามโต๊ะม้าหินอ่อนใต้ตึก ทว่าเมื่อหนุ่มฮอตประจำคณะย่างกรายมาถึง เหล่านิสิตสาวต่างคณะที่แอบมาด้อม ๆ มอง ๆ ก็พากันปรี่เข้ามาทักทายเขาทันที
“พี่ราม…พี่รามสูรคะ!” เสียงใส ๆ ของนิสิตสาวจากคณะนิเทศฯที่เดินนำกลุ่มเพื่อน ๆ ของเธอมาส่งเสียงเรียกชายหนุ่มที่เดินมายังโต๊ะหินอ่อนตัวประจำ
ใคร ๆ ก็รู้ว่าเขาคือ ‘รามสูร’ นิสิตวิศวะปี 3 เจ้าของฉายา ‘แรร์ไอเท็มวิศวะ’ แถมยังพ่วงตำแหน่งหนึ่งใน ‘ไตรเทพของม.XE’ S’ ชายหนุ่มเจ้าของเบ้าหน้าฟ้าประทานที่สาว ๆ ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเพียงแค่ได้สบนัยน์ตาสนิมเหล็กคู่คม เป็นต้องตกหลุมเสน่ห์เหลือร้ายของเขาทุกรายไป และถึงชายหนุ่มจะเป็นคนไม่ค่อยพูดมาก แต่ก็เป็นผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่า ‘คุยไม่ง่ายแต่ได้ไม่ยาก’ แต่รามสูรจะมีกฎเกณฑ์ตายตัวคือ ‘ครั้งเดียวไม่กินซ้ำ’
และอีกข้อที่สามารถการันตีความเป็นตัวตนของเขาได้ คือ อารมณ์โมโหร้ายที่แสนเข้ากันกับชื่อของเขา ถ้าเข้าหาแล้วชายหนุ่มมีทีท่าเฉยเมย ให้รู้ไว้เลยว่าเขาไม่สบอารมณ์อยู่ และควรถอยออกไปอย่าได้คิดเร้าหรือ เพราะถ้ารามสูรโมโหขึ้นมา แม้เขาจะไม่ได้ขว้างขวานเช่นในวรรณกรรมเรื่องรามเกียรติ์ แต่สิ่งที่ได้อาจจะเป็นหมัดแสนหนักหน่วงที่ต่อยนักกีฬายูโดของมหา’ ลัยล้มมานักต่อนักแล้วก็ได้
- ผู้เขียน
