ตกเย็นภายในห้องอาหารของบ้านคริสตินได้ยินแต่เสียงหัวเราะดังออกมาราวกับว่ามีใครมาเล่นตลกให้ดู โดยเฉพาะพราวที่หัวเราะเสียงดังกว่าคนอื่น ๆ ให้กับสภาพหน้าอันยับเยินของพี่ชายอย่างชอบใจ
หลังจากที่เธอได้รับโทรศัพท์จากมารดาก็รีบกลับบ้านทันที แต่สิ่งที่เห็นนั้นมันอดหัวเราะออกมาไม่ได้ แถมยังจะสมน้ำหน้าพี่ชายด้วยที่ทำนิสัยไม่ดีใส่พี่บัวของตนเอง แต่ชายหนุ่มไม่ได้โกรธน้องสาวเพราะกำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ราวกับว่าตัวเองนั้นมีความสุขเหลือเกินที่โดนต่อยมา
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ พี่พอลขนาดเจ็บยังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อีกนะคะ”
“ก็พี่ดีใจนี่ครับที่จะได้หมั้นกับหนูบัว”
“เห็นสมัยก่อนยังพูดอยู่เลยว่าไม่มีทางสนใจพี่บัวแล้วอยู่ ๆ ก็ไปรักเขาซะงั้น”
“โธ่ น้องพราวนมันคืออดีตแต่ตอนนี้ปัจจุบัน เข้าใจนะน้องสาว”
“ค่ะ คุณพี่ชาย”
“ฮ่า ๆ” / “ฮ่า ๆ” / “ฮ่า ๆ” / “ฮ่า ๆ”
วันรุ่งขึ้นพราวตื่นมาตั้งแต่เช้าอาบน้ำแต่งตัวกินข้าวเรียบร้อยก็เดินไป
