ทางด้านของพอลก็ขับรถพาหนูบัว ที่สลบไม่ได้สติมาคอนโดของตนเอง โชคดีที่เขาได้ยินเธอคุยโทรศัพท์ว่าพ่อแม่นั้นไม่อยู่บ้านต้องเดินทางไปต่างประเทศด่วน เนื่องจากงานมีปัญหาไม่รู้จะกลับมาวันไหน ทำให้เขาไม่ต้องหาคำตอบมาแก้ตัวเรื่องที่ไปส่งลูกสาวพวกท่านช้า
พอลอุ้มหนูบัวลงจากรถแล้วพาขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นที่ตนเองอาศัย เมื่อเปิดห้องเรียบร้อย เขาก็พาหนูบัวมาวางไว้บนเตียงอย่างทะนุถนอมแล้วรีบหาผ้ามาเช็ดหน้าเช็ดตาของหญิงสาว
“อือ พี่พอล!” หนูบัวค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาเห็นชายหนุ่มอยู่ใกล้แค่คืบจึงร้องออกมาด้วยความตกใจ แล้วรีบขยับตัวไปจนสุดหัวเตียง
“ใช่พี่เอง คิดว่าเป็นซีโน่เหรอ” พอลเห็นท่าทางตกใจของหญิงสาวจึงคิดไปไกลว่าเธอเสียใจที่เห็นเขาไม่ใช่ซีโน่
“พูดบ้าอะไรของพี่เนี่ย แล้วที่นี่ที่ไหนหนูบัวจะกลับบ้าน” หญิงสาวหันไปมองรอบ ๆ อย่างหวาดกลัวไม่รู้ว่าชายหนุ่มพาตนเองมาที่ไหน
“วันนี้เราจะนอนที่นี่คอนโดของพี่เอง” พอลพยา
